Ik parkeer de auto op het woonerf en laad uit. Ze zeggen dat het sinds 1963 is dat we zo'n koude winter hadden. Ik til de Pago de Ados uit de laadruimte, Airen en Tempranillo, twee keer 12 flessen.
Het woonerf ligt er bij alsof ze in geen eeuwigheid een sterveling hebben gezien. Op huisnummer 72 hebben we nieuwe buren. Het raamkozijn staat vol kartonnen dozen.
Maud en Emmanuel zijn bezig in de grote zaal. Het werk van Haritz Guisasola Izeta komt in het kantoortje terecht.
In de grote zaal is het geluid van een luchtkanon. In het deel dat op de videoruimte uitgeeft, ter rechterzijde van de houten tussenwand, kwam een puzzel van objecten en artefacten terecht. Wat een situatie: een landkaart, trajecten, onzichtbare weggetjes gaan tussen de objecten door. Emmanuel geeft toe dat je uiteindelijk toch een systeem krijgt. Ze hadden alles op een hoop kunnen gooien maar dan was het natuurlijk 'conceptueel' geweest en liepen de critici en kritikasters met Beuys te zwaaien, dus hebben ze goed komt het uit hier een object daar een object geplaatst en van de weersomstuit zijn ze in een hogere orde beland. Het centrale element is een zwart doek. Op dit zwarte doek liggen de kostuums die ze aanhadden.
Een voetbal... karton...
Bijvoorbeeld kartonnen objecten die vaasjes voorstellen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten