vrijdag 13 februari

voormiddag

Vier grijze muren, melkgrijs, een blauwe vloerbedekking, fragiel blauw. Foto, schilderij, installatie, still van een work in progress, situatie, het heeft van alles wat, is alles samen, is het een noch het ander.
Ik bevind me in een kamer op het gelijkvloers van een bedrijf dat zich met patronale bijdragen bezighoudt, een vestiging vlakbij het Maria Hendrikaplein.
In een van de hoeken van de kleine ruimte is een stapel kartonnen dozen.
Later gaat het naar Gandagas waar ik 3 lege butaanflessen aflever en 3 volle meeneem. Dan naar Midas aan de Dampoort - de wielen van het autootje strak zetten - en wat aankopen in een vlakbij gelegen negorij. Hier een Engelse sleutel. De Engelse sleutel die we hadden is spoorloos.

namiddag

Stijn met een maquette van crox-boek NR13 en Thomas met drie versies van het ontwerp voor een bierviltje, het ontwerp is van Ginger.
De eerste bezoekers zijn uit het Antwerpse, ze komen voor het werk van Mil, maken grapjes en schaffen zich een karrenvracht crox-cards aan.
De kinderstemmen van het nabijgelegen speelterrein, een Freinetschooltje. Regen warrelt over het woonerf. Cinquantesept belt me - afspraak dinsdag eerstkomend - en Base springt binnen. Er zijn wat anonieme bezoekers. We drinken en kletsen. Thomas heeft nieuw werk, schilderijen en, voor de verandering, zilverwerk. Ik introduceer het Zenne 17 Zenne project.
Halfzes. Iedereen is ervandoor. Paul en Jaring springen binnen. Ze komen uit Den Haag. Paul is een Hagenaar. Jaring studeert in Leiden, studeert kunsthistoriek. Een kennis uit Antwerpen had gezegd: croxhapox, daar moet je eens langsgaan. Ze deden het S.M.A.K., de solo van Manders, en in het HISK hebben ze Hans Martens gesproken. Ze zijn ten zeerste benieuwd wat croxhapox te bieden heeft. Ik geef een woordje uitleg.
'We gaan eerst naar Ceulemans,' besluit Paul na het woordje uitleg. Later komt het gesprek op de Haagse scene, dat croxhapox in Vlaanderen zowat in z'n eentje dat aspect invult, dat Rotterdam en Amsterdam bovenliggen, ook in de pers. De Nederlandse pers, vinden ze, is amper beter dan wat in Vlaanderen gebeurt. De Volkskrant en NRC zijn beetje beter maar nu ook weer van die aard dat het vreugdevuur laait. De vantillolisering, het is een fenomeen dat ze ook in Nederland kennen: vulgarisatie, mainstream, kak drijft boven.
We zakken af naar Het Gouden Hoofd. Alle tafels zijn gereserveerd maar we kunnen toch aan een tafeltje achterin terecht. De dagschotel is kabeljauw uit de oven met een sausje van groenten.