Dat we een turntable hebben. De kleur is blauw. Een turntable? En Robert een mengpaneel. En wat later Yannick. Geen idee. Godver. Godverdomme. Groen petje had hij gezegd. Het regent. Hoeveel cd-players...? Honderd? Ja, nee, wat dacht je. Maak er drie van, maak er vier van, twee Panasonics, een Sony en eentje die het een vervelende klus vindt. Marc springt binnen. 'Nee, beeldhouwkunst he, geen beeld en installatie,' legt Wouter uit, 'dat is Noël.' Niemand. Niemand. Of we een tafel hebben. Om kwart na aan het stationsplein. Over het apparaatje dat het een bass octave is, makes it lower, en het andere ding is a distortion pedal. Patrick oppikken aan Gent Sint-Pieters. Petje, groen petje. Regen zeikt over het asfalt. Robert was in Amsterdam, reist door naar Parijs, blijft slapen bij Peter en Cindy. Vier schragen, een plank, bekabeling, beetje publiek, meer hebben ze niet nodig. Vijf uur 's avonds, het Maria Hendrikaplein, regen, aan een van de kraampjes hangt een geur van in ranzig vet gebakken ui en braadworst. Waar zo'n KORG voor dient... gitaareffecten? - 'c'est très simple,' Patrick zegt het met de achteloosheid van een beroeps, 'c'est mon kit cycliste'. Wat anders. Wattie in Amsterdam deed, vroeg ik.
Wouter Feyaerts en het verzoek om ergens begin mei eerstkomend een toonmoment te reserveren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten