Toen hij voor het eerst aan tafel zat en gevraagd werd om met mes en vork te eten en hierdoor voor het eerst niet langer alleen een hondachtige was, wat de dame die naast hem zat niet echt waarderen kon, met strakke blik zat ze naar het nog niet met maaltijd aangedikte, lege bord te kijken, begreep hij, zonder dat iemand hem dat vertellen moest, dat hij het met de net zo toevallige als overbodige dame alleen over Gogol zou hebben. Ze zou hoogstens zeggen dat ze begreep wat hij bedoelde en met een niet als zodanig bedoeld lachje opmerken dat van Moskou geen steun te verwachten was.
Het porcelein, zou hij zeggen, alsof met dat porcelein dorst te lessen was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten