dinsdag 16 juni

Ze had het niet zo bedoeld en ik begreep dat het met haar tongval te maken had, dat ze over het Shoarma Museum begonnen was.

Ze zegt het twee keer: Those objects are independent from the viewer and the subject. Zou de persoon voor wie het bedoeld is, begrepen hebben wat ze bedoelt? Ze zegt het nog een keer en doet telkens alsof ze een doos optilt, geen zware doos maar toch een doos waar wat in zit. Net zoals ze spreekt, met een plotse stilte aan de oevers van bijna elk woord, tilt ze de ingebeelde doos niet in één keer op.

Nicolo (staat met brede lach aan het barmeubel) : ...
the bartender : Tell me the story of your thirst.
Ze willen biertjes. We lachen. Biertjes. Drie biertjes willen ze.
Nicolo : How much is it?
the bartender: Too much for you.
Nicolo (opent z'n portemonnee, z'n slekketrekker, zoals ze het hier zeggen, en toont de inhoud) : I pay for two.
Gianmarco : I pay for myself.
the bartender : Yeah, right, who else would have done it.

Een rok mag tot de knieën reiken, korter is beter, maar in geen geval tot net onder de knieën. Veel hangt af van het voulure van stof en snit. Met een strakke rok die tot net onder de knieën reikt, zie je er, voor wie de rugzijde voor zich heeft, gauw twee tot drie keer ouder uit.

Mankind is a disease. Met een aanvaardbare hond is alles meteen twee tot drie keer beter. Aanvaardbare hond, HERE AND NOW, het staat op de tas van Kai.