Parijs

Felix had er naar uitgekeken om de trein te nemen. Nu is hij in Parijs en hij zit met z'n rugzak kwijt. Montmartre supergezellig. Britney kende Parijs aan de binnenkant en aan de buitenkant. Felix is ook z'n portefeuille kwijt. Niemand kon zich herinneren waar Montmartre was. Je kreeg extra tijd om te bedenken waar het zich bevinden kon. Iemand zei het eten hier is vies. Toen gingen ze naar de Mac Donalds die zich naast de plek bevond waar Ingrid op het trottoir had gekotst. Iemand wou Indiana Jones & The Last Crusade zien. Uiteindelijk zat er dus niets anders op dan een pizza bestellen en die pizza hebben ze met verpakking en al in de Seine gegooid. Soutine tegen het lijf gelopen. We hebben je gemist, zeiden ze. We missen je. Ik mis je. Ik zal je missen. Dus we zitten daar, zegt Felix. De laatste halte. De conducteur komt naar hen toe. Er is een rugzak gevonden, zegt hij. Oef. Oef. Centre Pompidou viel weg. We wandelen 40 minuten naar Quai d'Orsay. D'Orsay viel weg. Dus dan maar de tuinen in Versailles. Versailles viel weg. Het Grand Palais viel weg. In de metro was er een bommelding. Het bleek om een computerspel te gaan. Britney had de discussie gewonnen. Ze wilden graag een Arabier als stand-by voor aan de garagepoort. Heb je er niet in een andere maat, vroeg Britney, deze is een beetje te groot. Felix zegt, ik heb m'n geld teruggevraagd.