donderdag 4 juni

een babbel met Leus in 7 stappen

1. Uitgeverijen in België en Nederland - uitgeverijen tout court - publiceren enkel boeken van auteurs die nog iets in de pijplijn zitten hebben.
Natuurlijk zijn er auteurs die maar 1 boek schreven. Le Grand Meaulne zou daar een voorbeeld van zijn.
2. In de piepjonge wijngaard heeft hij een dertigtal druivenstokken en 4 soorten: Maréchal Foch, Bianca, Johaniter en Regent. De witte druiven zijn Bianca en Johaniter, de rode Foch en Regent. De eerste oogst is het derde jaar, volgend jaar dus, wat niet zal lukken, een groot deel van de Rijbroekstraat verdwijnt. Ze hebben het terrein nodig voor een heraanleg van de spoorweg tussen Gent en Zeebrugge. In Hansbeke verdwijnen dertig huizen.
3. Het ploverken van Hugh Davies: door en door Brits.
4. In het tweede nummer van Kluger Hans komt een reeks teksten van Nicolas, een vervolg op Waadruim : Legenda (2007, crox-boek NR. 7). Hij neemt het eerste nummer door en lacht: er staan blote mannen in.
5. De opstelling in de kubusruimte.
6. Burroughs: cut-up, Willem Tell & mezcal. Wat Willem Tell in dit lijstje staat te doen, vraag ik. Burroughs plaatste een appel op het hoofd van zijn echtgenote, nam een pistool, schoot, de kogel boorde zich een decimeter onder de appel in de schedelpan van de echtgenote. Burroughs vluchtte naar Mexico maar werd om een of andere reden nooit veroordeeld.
7. Popper is een drug die in sexshops verkocht werd. Als ze er zin in hadden, deden ze de popper-wave. In die periode deden ze theater. De rol die hij had was die van Kiki, een prostituée. Kiki Kaka, herinner ik me, da's een nickname van de auteur van Een zuil van zout.

Rond een uur of vijf een vluggertje in De Blinde Reiziger, niets van Bernhard, wel een eerste editie van Quel petit vélo à guidon chromé au fond de la cour? van Georges Perec (1966, Denoël), met donkergeel gekleurde rug en als eerste zin het voortreffelijke: C'était un mec, il s'appelait Karamanlis, ou quelque chose comme ça: Karawo? Karawasch? Karacouvé? Enfin bref, Karatruc. En tout cas, un nom peu banal, un nom qui vous disait quelque chose, qu'on n'oubliait pas faciliment.
Patrick vlooit het na op z'n computer: Alte Meister is uitgeput. Wel een posthuum gepubliceerde tekst van Perros, Lettre Préface, een uitgave uit 1983 van Calligrammes. Ik sla het boek open, het is een dun boekje, vijf zes katernen, en lees, bladzijde 31: Qui sait si je n'aurais pas pondu, moi aussi, mes deux cents pages sur ma captivité? On fait des chefs-d'oeuvres avec de bien plus misérables sujets.