dinsdag 23 februari

als Hoe maak ik een factuur? Als volledig niet-zelfstandige heb ik geen flauw benul hoe dat moet. Uit (a), 'geen flauw benul', verhoogd met simpel tot de hoogste factor, volgt poepsimpel (b): niet. Voor twee vakken heb ik een herexamen gehad en wiskunde was daar een van. Aan economie voldeed ik evenmin. Ik herinner me dat ik ook maar 1 enkele keer in de aula waar het vak gegeven werd present gaf, helemaal voorin zat, de medestudenten die slimmer of in elk geval sluwer waren hadden allemaal achterin plaats genomen, en omdat ik van meet af doorhad dat ik er geen halve letter van begreep op een wellicht als bijzonder pretentieus ingeschatte manier de krant begon door te nemen. Die krant was toen nog een krant, ook dat herinner ik me, en geen veredeld rampgebied voor aan monsterfiles verslaafde bruggepensioneerden.
Met (b) was ik makkelijk een heel eind weg geraakt als er, aangezien slechts het meest simpele van alle lexiconografische begrippen zich tot de eerste twee letters van het alfabeticum beperkt, niet ook (c) was geweest. Met (c) bleek het om een dame te gaan, van wie ik naam en functies achterwege laat, die zich met grote toewijding op de zaak begon toe te leggen, of althans het ontbreken van de zaak waar het haar om te doen was.
In het nauw gedreven besloot ik om Van Ryssen in te schakelen. De grote middelen. Van nature slimmer, of in elk geval sluwer, want helemaal achterin terug te vinden als de centrale gast van een grote menigte (d) aan- en, soms, trivialiter, (e) afwezigen die hij zonder daarin ook maar enig onderscheid te maken onderhield met (f) conversatie over de meest uiteenlopende thematologieën.
Mijn net zo eenvoudige als briljante werkwijze (a x (b = 0) = b) was hem ongetwijfeld niet ontgaan. Prompt kieperde hij een voorbeeldje van hoe het wel moest in m'n inbox.

doos Uit een smalle doos had ze een schoen opgediept, een compacte en glimmende schoen met een hiel die hoog en strak om de ingebeelde enkel sloot. Van die stinkschoenenwinkel, zei ze. En 't had maar 20 euro gekost, zei ze. Goh, zeiden ze, 20 euro, da's geen geld. Ze borg de schoen weer op, opende nog een doos, een doos die twee keer smaller was en een paar slippers bevatte, grijze, voor als 't straks zomer is, zei ze. En die had ze er gratis bij gekregen, zei ze. Daar betaal je tegenwoordig toch gauw 25 euro voor, zei iemand.

koopjes 'We hebben er hier nog wel meer van dezulke,' zei de cassière, die misschien ook de hoofdverantwoordelijke was en dan Mevr. Van Gheluwe heette. Ze stond aan de hoofddesk vlakbij de barrière en vlakbij de draaideur, in een witte kiel, een desk waar je tabak en andere rookwaren kopen kan of een lottoformulier, dat is dan 7 euro meneer, en ook rozen of fresias, kleurrijke boeketten die naast de desk in metalen emmers uitgestald staan. De persoon die 'moet ge die daar eens zien' had gezegd, of iets in die trant, is een charmante brunette, er zeker niet onsmakelijk uitziend als prefab-fermette en dan bijvoorbeeld in een uitvoering met weinstuber-brandglas waarbij ik niet hoef te weten of ze onder de witte kiel een zwarte, een witte of een rode beha draagt. Wat ik een half uur eerder wel te weten kwam van een dame die daar ongevraagd over begon. Zonder het minste spoor van gêne of sentiment begon ze over de lingerie die ze aanhad. Ze zei dat ze rood had geprobeerd en dat ze ook wit geprobeerd had en tot de sluitsom gekomen was dat het zwart blijven moest, met haar bleke teint, een andere kleur kon ze niet hebben. Met ondoordachte blik, zonder andere afspraak dan dat ene moment, wat ze negeerde, keek ik haar kant op, ving ternauwernood een glimp van het torso en een ondiepe indruk van het smalle gezicht, finesses die deel uitmaken van de lucht die om ons heen hangt.

namiddag Boven het stadje hangt een grauwe lucht. Nog grauwer dan die grauwe lucht is wat ze op televisie hebben.
Tim en Marc stappen over het dak en slepen een van de zwarte dekzeilen achter zich aan. De bierbakken met lege flesjes kwamen in de hall terecht, vlakbij de poort, klaar om een van volgende dagen weggebracht te worden, daar heeft Marc voor gezorgd. Tim had wat beeldschermen bij. In de grote zaal staat een nog ingepakte voorraad ytonblokken.
Ik heb net een eerste factuur afgewerkt als Frips binnenspringt. In de kubus had ze eerder al zes foto's klaar gezet, tegen het muurtje ter rechterzijde. Dat is een voorlopige selectie, zegt ze.
Rond halfzes komen Jurgen en Linda en nog wat kompanen van sub-zeroconcepts een kijkje nemen.