3 augustus

De zomer verdampt in encyclopedie, vertaalwerk, dossier. De sneuljeup en het schaakje zorgen voor een zeldzaam moment van afleiding. Aan de crox-encyclopedie zijn 400 items toegevoegd. Dat heeft het volume verdubbeld. Ook de vertaling naar het Engels, waar Van Ryssen zich mee bezig houdt, kwam op tempo. Ik werk aan het dossier en krijg Sjoerd aan de lijn met de mededeling dat hij een van de documenten niet openen kan. Er is het telefoongesprek met een dame die in Antwerpen woont en de Albaanse nationaliteit zou hebben, wat ze niet zegt en wat ik niet hoor, ze spreekt vloeiend Nederlands, fungeert als tolk. Het gesprek komt op Kosovo en het plan om aan kunstenaars uit die regio een mogelijkheid te bieden om de Vlaamse regio te leren kennen. Dat is ok. Achtergestelde gebieden hebben geen geografische spreiding en het voorschot geen conto.
Huisjesslakken vreten zich een weg naar het hoogste blad van de stokroos, in het kuiltje. In de zaal achterin is Jelle aan de slag. Hij is bezig met het boekenmeubel.

een kannetje met vijf theelepels
de warme stem van radio 1
Yannick die de opnameweek heeft voorbereid
op zaterdag 13 augustus ook nog een concertje
Pools grenen: een bleke fond met rosse en cursieve nerfstructuur
de Dewalt afkortzaag balkjes en reststukken van balkjes
een AIRPRESS compressor en
een losse verzameling voorwerpjes verspreid over de vloer: een plankje, een plak schietnagels, een schroef,
zaagsel,
een balkje met 2 diagonale uiteinden en
een stoel met een zitkussen van zagemeel
een papiertje
een elastiekje
houtsplinters

's Avonds is er een afspraak met Yannick Franck en Phil Maggi. We dineren in Het Gouden Hoofd. Maggi is un copain de Liège, ze zitten in dezelfde branche. Omdat we het over Luik hebben, vraag ik hoe het nu precies zit met die fameuze Luikse bouletten. Dans un restaurant aux boulettes de Liège, verneem ik, il faut des frites fraiches. Hij bedoelt er zijn best veel restaurants waar ze diepvriesfriet serveren. Zijn favoriete plek, pour moi, zegt Yannick, c'est Paris-Brest. C'est devant l'Académie de Beaux arts. L'autre, Lequet, c'est la folklore totale.
Het gesprek komt op Dimitrios Ameliadiotis van Thessaloniki en Paco Ibanez, 'élève et adapteur de Brassens en Espanol'. Hij komt op Ibanez nadat ik, om wat voor reden ook, 'dans le latin, dans le latin, dans le latin' van Brassens op tafel gooi. We hebben het ongetwijfeld over de idioten van het N-VA gehad, het arrogante bakkes van De Wever, bétonné dans le cynisme. We hebben het ongetwijfeld ook over Crates en Hipparchia gehad en Diogène, les cyniques Grecques, post-Socratisch. Crates die, toen ze hem vroegen mais qui êtes vous, zijn tuniek uittrok en zei et voilà c'est moi. Ce n'est pas tout à fait comme les cyniques d'aujourd'hui. En Yannick die de vegetarische lasagne besteld had en zich luidop afvroeg hoe het kwam dat hij soep geserveerd kreeg. Een tel later hebben we het uitgebreid over film waarbij we het er over eens zijn, stel ik vast, dat Cassavetes de absolute top is - al is die top best breed en vlak genoeg om er met honderd tegelijk plaats te nemen, veel van z'n films heeft Cassavetes à l'improviste gemaakt, dat Phil noch Yannick hoog met Hitchcock oplopen, Phil echter geeft gelijk toe dat hij hooguit vier vijf films van Hitchcock zag, Yannick van zijn kant is gek op Truffaut, Léaud wordt bejubeld, Buffet froid van Blier, van Tarkovski verkiest Phil La Sacrifice et Mirroir, waarvan de oorspronkelijke titel Zerkalo is als ik het goed heb, Il vangelo daarentegen, Il vangelo secondo Mateo, we hadden het over Pasolini, vindt hij maar niets, en nadat we het vervolgens ook nog over Fassbinder (zou overleden zijn na een experimentje met fistfucking), Eustache, opnieuw Truffaut, nogmaals Léaud, Bunuel en Godard gehad hebben, komt het op Phil Maggi, waar hij mee bezig is, en Rinus van Alebeek, en leg ik uit dat ze in Vlaanderen best veel bekende vlamingen hebben, intussen wellicht méér bekende dan onbekende vlamingen, en in Wallonië, au contraire, des cons Wallons et rien que ça, waarna Yannick het woord forbo lospeutert, we staan namelijk op het punt om het over Berlusconi te gaan hebben, niet voor het eerst, en het is ook niet de eerste keer dat Yannick begint uit te leggen, terwijl we aan nog een drankje toe zijn, wat ze met forbo bedoelen en dat Berlusconi daar zo'n beetje het prototype van is, mais, en Italie c'est une qualité, être malin, baiser des petites filles, être macho, et non, Yannick le dit en état d'exclamation, j'ai pas dit des petites filles, des adolescentes, waardoor we midden de uitroeptekens belanden en ik me opeens ook de naam van de acteur herinner die met Serrault in Garde à Vue speelt: Lino Ventura, en dat zit gebeiteld, dat ronkt, het gesprek gaat vonken, Ventura, quel phénomène, à table il bouffait, il bouffait, il ne bougait plus, il bouffait, il te regardait comme il voulait te tuer, dat heeft Yannick uit een interview met Bernard Blier, c'est Blier qui disait ça, en Yannick toont voor wat hij zich daar bij voorstelt, bij Ventura die zodra de eerste gang op tafel komt als een gek begint te eten. Dis donc.