2 augustus

De dag begint en eindigt. Niet als gisteren, of was het eergisteren, met het spumante van een rosse gloed op de nabije rotshoogte, die als een huizenrij hoog boven het plotse areaal uittorent, nee, niet als gisteren, toen was ik om een reden, wat geen nader onderzoek vergt, om kwart over vijf wakker geschrokken, personen die vochtig werden en smolten vloeiden uit de kamer weg, figuren die zich even voordien voorbeeldig gedroegen, we hadden champagne gedronken, iemand had het over de sneuljeup gehad, een van de dames had zwijnerig gelachen, het werd krot & compagnie, op een of andere manier, het spektakel keerde zich in tal van acrobatische bochten, ik zat naast iemand, we dronken de godenpis uit gouden schaaltjes, iemand die het over Heidegger had, en toen zat ik opeens naar die rotshoogte te kijken. Het oranje ging net tot de bovenrand van het raamkozijn. Tussen het oranje en de vierhoek van het venster stonden de silhouetten van donkere partijen. Vandaag stap ik de gang op zonder naar het slaapkamervenster om te kijken. Ik laat het badkamerwater lopen, scheer me. In de inbox zijn geen nieuwigheden. Ik maak een broodje kaas en inspecteer de pepers in het tuintje.