4 augustus

foto. Daar staat ze - na een verblijf van anderhalve maand,
eerst in de hall, daarna heel even in de Thomsenruimte, opnieuw
in een hangar in een industriële zone vlakbij Brugge: de vitrinekast.

Het boekenmeubel. Tijdens het project van Daniël Dewaele, Over Croxhapox, mei 2011, hadden we in de hall een vitrinekast. Dat had wel iets, die vitrinekast. Schoon he, zeiden we. Fan-Tas-Ties, zei iemand. Daniël had het via het Brugse cultuurcentrum, waar we het enkele weken na het project weer binnenstaken. Dat werd gauw een dagje: inladen, loodzwaar ding, naar Brugge rijden, in een file stranden, Daniël zelf die natuurlijk best zin had in een kop koffie en me, net voor ik weer Gentwaarts zou rijden, een verrukkelijk kleinood toestopte: STRENG VERBODEN TOEGANG, een uitgave van het ICC uit 1978. Goed, afijn, wat volgde. Ik zag het volume van de vitrinekast voor me, hoewel de kast zelf, op vier poten, zich intussen niet langer in de laadruimte van m'n Kangoo bevond. Kijk, grijze hersencelletjes heb je of heb je niet, en ik heb er, voegde ik luidkeels toe, er was toch helemaal niemand die me horen kon, en spontaan begon ik me heel erg opgewonden te voelen, want jawel, het was alsof een interessante, intelligente en daarbovenop, een mens kan niet alles hebben - en toch, desalniettemin, beeldschone jongedame uit de coulissen van het landschap, plots, als in een film van Bunuel, opeens, pats, van het een op het andere moment, langzaam, want zo stelde ik het me voor, langzaam over de pechstrook naar me toe kwam wandelen, of ons want ik had een Poolse, een Slovaakse, een Franse, een Hollandse, nog een Poolse, een Bulgaarse en een Portugese vrachtwagen, zeven stuks, die achter me aan zaten en niet van plan leken om daar mee op te houden, dus reed ik de pechstrook op, remde af, ze stapt in, en dan, een ogenblik later, dan, nog voor ze ook maar één woord gezegd heeft, besef ik: het boekenmeubel. Zo begon het. Het boekenmeubel.

foto boven.: gisteren
foto midden: vandaag
foto onder: Het wordt een kleurloze acrylvernis. Staat niet op de
foto. Of misschien, toch. Helemaal in de linkerbovenhoek.