dus

personages:
george, guido, ik, quinten

scene 1 zaal achterin avond
GEORGE hurkt. Hij is met een beamer bezig. GUIDO kijkt toe. 'Uitlijnen, keystone,' zeg ik. Vlakbij de schuifdeur staan vier stoelen. Ik zit op een van de stoelen, schrijf. Guido stapt achter me door. George heeft voorlopig niet door hoe het moet. Het uitlijnen neemt tijd. Guido buigt zich over een beamer die we sinds 2007 in bruikleen hebben. De Marokkaanse beamer. Het beeld staat strak op de voorkant van een van de steunberen. Een tijd eerder zijn ze in de corridor met die beamer bezig geweest, wat niet zo gunstig leek. Improvisatorische opmerkingen.

GEORGE Bon, ik verhuis. Hij tilt een haspel op en stapt naar de corridor. In de corridor is een damesstem, a las cinco de las tarde, zegt ze. Enkele uren eerder betraden drie personen de ruimte. Ze kwamen een kijkje nemen.

GUIDO Subliem, zeiden die mensen. Ze zullen de ruimtes bedoeld hebben.

IK Ja, de ruimtes, dat bedoelden ze. We lachen.

scene 2 kubusruimte vroege namiddag
QUINTEN is bezig in de mediaruimte. Hij gaat met een rol over de gele rechthoek. Of die gele rechthoek met de dood te maken heeft, vraag ik. Dat is wat er staat, op een van werken: rechthoek des doods. Variant op driehoek des doods, soms? Nee, zegt hij. Of op het N-VA soms. Nee, evenmin. Dat gele vierkant is een gebruik. Het heeft een betekenis die hij niet met woorden uitleggen kan. En nu hij nog eens met de rol over de muur gaat, is alles wit. Ook geel is wit.

scene 3 avond
Guido zeult met twee stoelen, George tilt een luidspreker.
Guido verplaatst een barkruk, en nog een, en neemt ook een rol zwarte tape. George is met de bedrading bezig.
Guido plaatst de barkrukken in een hoek van de zaal en komt wat later met twee stoelen aanstappen. George is met de bekabeling bezig.
In de Thomsenruimte is Lucas aan het woord.
Het is een theatrale stem die tijd en ruimte meet.
Guido leest in De Witte Raaf. Die met Ricardo Brey versus De Witte Raaf. 'Dus, jij denkt...,' zegt Guido.
George zit op een stoel in de tweede zaalhelft voorin.

scene 4 ochtend
Ik kruip uit bed, stap naar de badkamer, buk me over de badkuip en open de warmwaterkraan. Er is het belgeluid van een tram die de bocht aan het Maria-Hendrikaplein neemt en in een van de belendende huizen is iemand met een elektrisch toestel bezig.
Ik kijk in de spiegel, haal de scheerkwast door het hete badwater, scheer me, ga in bad, kleed me aan, neem de trap naar het gelijkvloers, open de tuindeur en inspecteer de pepers.


scene 5 zaal achterin vroege avond
GEORGE is met de bekabeling bezig. Naast een van de steunberen staan twee blauwe tegeltjes.
GUIDO merkt op dat George die tegels er bij wou. Ik maak een foto, ga op een van de stoelen zitten en open het notitieboekje.
Tony Williams, Life Time, 1964. Dat is wat er staat.

scene 6 vroege namiddag
GEORGE is in de zaal met het uitlijnen van een projectie bezig. Ik zit in het kantoortje en neem een stapel crox-cards door, wat rest van wat we eind jaren negentig publiceerden. Wat ik zoek zit er niet tussen. Een exemplaar van de meest recente editie van De Witte Raaf ligt binnen handbereik. Ik vouw het blad open en bekijk de foto, vouw het weer dicht, neem de stapel croxcards nog een keer door en dan nog een keer. KNUTS, de card met nummer 1, ontbreekt. Ik veer overeind, snuffel in een doos, neem de stapel met croxcards nogmaals door. Guido opent de croxpoort en stapt door de hall. He, zeg ik.

scene 7 late namiddag
GEORGE en GUIDO zijn in de corridor bezig.