maandag 10 oktober

16u Nele Tas staat voor de croxpoort.
He, fantastisch, zeg ik, sinds wanneer sta jij hier.
Eerder vandaag heeft ze Marc gesproken. Ze is de hele namiddag in de zaal achterin bezig geweest, ging een ommetje maken.
We staan voor de poort, die niet open wil. Ik leg uit dat er een veiligheid op zit, zij dat ze het cijferslot zo aantrof.
Het klokje geeft aan dat we 1 minuut en 54 seconden te wachten hebben. Quinten komt aanstappen. Hij woont vlakbij, had nog een en ander op te ruimen, had z'n code geprobeerd, twee of misschien drie keer, omdat het niet in één keer lukte.
Ik leg uit dat het ding na de derde foutbeurt automatisch blokkeert. Dat is een veiligheid.
Het toestel is afgesteld op maximaal drie keer.
We bekijken de display. 14 seconden. Een minuut later stap ik door de corridor. De presentatie van Nele begint halverwege, loopt door in de zaal in een lus over drie muren. Vierenveertig werken.
Of het niet teveel is, vraagt ze.
Daar kan je gif op innemen. Er is altijd wel iemand die niet met zo'n hoeveelheid leven kan, zeg ik. Hoe minder een kunstenaar laat zien, hoe liever ze het hebben.

En als hij of zij helemaal niets toont, tant mieux. Een meesterwerk.
Dat is een begrip trouwens waar rek op zit.
Ze rekken het uit tot Detroit en Bejing, tot een miljoen.

17u Grégory, grand maître du GM, me téléphone. Ze zijn in Gent, hebben vlakbij het kanaal een B & B gehuurd.
Er is geen kanaal. De Schelde ontspringt aan het geleuter van een beekje, ergens in Frankrijk, dwarst vervolgens Schijt-Ter-Plekke, zo ongeveer ter hoogte van de B & B waar ze een kamer gehuurd hebben, en mondt uit in de grote oceaan, niet ver van de plek waar het begon.
Het traject is onvoorspelbaar. En zo zitten we met de handen in het haar, want eerst gaat het over Brussel en wat later met een bocht naar Zurich, en ook zijn er stemmen die zeggen dat in Auckland iemand over een koord - strak aangespannen net onder het wateroppervlak - over het blinde water liep.

vlnr: Grégory, Brice & Dimitri s'occupent de l'échafaudage

18u We verzamelen alles wat we aan belichting ter beschikking hebben. Dimitri klimt op de stelling.
Het ineenknutselen van de stelling is peanuts.
Ze willen de belichting vlakbij het plafond, doen een test. C'est mieux avec la lumière blanche, merkt iemand op.
C'est mieux blanc, eh, Dimitri ajoute. Brice twijfelt.
C'est très haut comme décallage.
Dimitri is bovenop de stelling met een lamp in de weer.
Sinon on laisse tout très haut..., merkt Grégory op.