maandag 3 oktober 2011
maandag 3 oktober
Kinderstemmen dartelen over het woonerf. Een grijze kat, aan de strakke halsband heeft ze het belgeluidje bij, kijkt om naar de poort. Ik zit onder de vlinderstruik met een boek van Jacques Darras, open op bladzijde 53: Je ne connais pas de philosophie qui soit sortie de la mer, de la plage
Rase en ses cohortes de sable milliardaire,
dat is wat er staat. Ik sla het boek dicht, bekijk de cover, open het op een andere bladzijde, bladzijde 197: VILLERVILLE,
dat is wat er staat. VILLERVILLE
Très vite passant en voiture dans l'encoignure d'une porte massif d'iris
Hé meneer, riep een van de jochies. Hij stond op het platform bovenaan de glijbaan en keek met grote, kraakheldere ogen, zo rond dat ze op knikkers leken en zo stuiterden ze over het woonerf, hard, kraakhelder, hij hoog op het platform, vijf jaar oud, ik net op het punt om het linkerportiek van de Kangoo dicht te duwen, wat een ploffend geluid zou maken. He hallo, riep ik.
Helemaal achterop het woonerf zit een rosse kater en hoog in de lucht is het geluid van een tweemotorig vliegtuig. Het geluid is zonder richting. Zon klatert over het plaveisel.
Ik had George verwacht. Hij is er niet. Guido evenmin. Aan de spuikom is het gerammel van een vrachtauto. Dat maakt zo veel lawaai dat het makkelijk tot op het woonerf te horen is.
Op het speelplein imiteert een van de kinderen het geluid van een alarmbel. Een auto zoeft over het straatdek, remt. In een van de belendende huizen tikt iemand met een lepel of een schroef tegen een metalen voorwerp.
Boven het woonerf staat een strakblauwe zomerhemel. Er is geen vuiltje aan de lucht. Het bladerdak van de vlinderstruik ritselt. Ik sla de tweede zin over, lees de derde: La rapidité de la vitesse interdit que l'on s'arrête mais le souvenir reviendra. Dat is wat er staat.
Mais le souvenir revriendra, als een blote hond, het volume van een witte plastiekzak, speeltijd, een vliegtuigje, het gekletter.
Het gekletter komt van de glijbaan. Een vrouw fietst over het woonerf. De blote benen gaan dansend op en neer.
In de voortuin van het buurhuis hangt een spinnenweb. Het ding is enorm en de kruisspin die het uitbaat, is bezig met wat aanpassingen. Het web zit vast tussen het raamkozijn en een tak van de vlinderstruik, en nog wat takken. Vlakbij de straatkant is het sloffende geluid van iemand die geen moeite neemt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten