sonate voor rund en trampoline

Het tumult. Ik ga kijken wat er gaande is. Op het plein is een grote volkstoeloop. Er staan honderd mensen. Ze applaudiseren. Het is een prachtige zomeravond. Traag wandel ik om de volkstoeloop heen, dring er in door zonder haast te maken, tot ik uiteindelijk twee werknemers van het parkeerbedrijf ontwaar, ze bevinden zich aan de rand van het plein, stappen om een auto heen. Een man met het buikje van een hangbuikvarken en een melige snor, hij staat achterin de menigte, is door het dolle heen. Hij gaat in m'n nek hijgen. Ze hebben er een te pakken, blaast hij, ze hebben er een te pakken. De menigte dringt om het tafereel. Iemand van AVS interviewt de foutparkeerder. 'Eerst stond ik daar..., toen stond ik daar...', hij wijst naar de overkant van het plein, 'en dit is dus mijn vijfhonderdzevenenvijftigste overtreding.' De televisieploeg zwenkt naar een donkerblauwe SUV die dwars op het voetpad geparkeerd staat. Dit is zondermeer fantastisch, legt een van de parkeerbeambten uit, hier hebben we echt naar uitgekeken, dit is historisch, dat ik dat meemaken mag.