vrijdag 6 januari

osso bucco De osso bucco, het favoriete gerecht van Giorgio Morandi, wordt geserveerd met noodles die met wortel op smaak gebracht werden. Eerst was er driekoningentaart, twee stukken rond bladerdeeg, wat Lucia en Yoshi in Vollenzele gekocht hadden. Elke taart had een geheimpje. Wie het geheimpje aantrof, was koning. Later hadden we het over Hitchcock, met Wes Montgomery backstage en Robin en Yuji die zich met andere dingen bezighielden. Ook keken we naar een eucalyptus waarvan alleen een naakte stam gebleven was.

schildpad De schildpad hebben ze van een oud vrouwtje. Ze had een parkiet en een schildpad. Het oude vrouwtje ging dood en toen kwam iemand aan de deur met een kartonnen doos en vroeg of ze de schildpad wilden. Ja, zeiden ze. Voor het soepbord is het ding te groot. Vier poten heeft het, een schild en aan de voorzijde ook nog een opening waar zich de kop bevindt. Praten doet het niet, bewegen evenmin. Het beest zou z'n winterslaap ook in de ijskast kunnen doen, zei iemand, op 7 min Celsius.


Tcheboukkiaran, zo stond het op z'n identiteitskaart. Hij was verliefd op een Gentse dame van een jaar of veertig. Zelf twintig jaar oud zag hij er als Proust uit, die net twintig jaar eerder aan zijn C'est arrivé près de chez vous begonnen was. Wie het toen als schrijver wilde maken, zag er als Proust uit. Maeterlinck had hem naar Gent gehaald, in 1907, hij schreef gedichten, kon aan de universiteit terecht, had Daniel Varoujan als nom de plume en kwam in 1915 om tijdens de Armeense genocide, hij en circa anderhalf miljoen landgenoten. In Venetië hadden ze een Armeense gemeenschap. De paters sponsorden Varoujan, zodat hij in Gent aan de universiteit beginnen kon, waar hij een thesis schreef over Jacob Van Artevelde. Met wat het Armeense klooster in Venetië hem toestopte, had hij net genoeg om er als Proust bij te lopen wat er voor zorgde dat hij de hele tijd zonder geld zat. Hij zou naar verluidt de kring van Emile Verhaeren gefrequenteerd hebben, schreef brieven die later in het Armeense klooster in Venetië belandden, waar het merendeel van wat hij geschreven had verloren ging.
Op een markt in Jerevan trof iemand die niet van het bestaan van de dichter geweten had een editie met de brieven van Daniel Varoujan, een unieke editie. Aan de Gentse universiteit, waar ze iemand hebben die alles van Varoujan afweet, wisten ze niet van het boek.