20 november

Transcriptie van Sunday 20 November; The Virginia Woolf Diary volume 3; Penguin Books 1982; p. 164 NOVEMBER 1927

een harige bromvlieg manoeuvreert behendig over beide zijden van het pakje RIZLA+ dan het dienstboekje waar ze heel even versuft als het ware vlak bij de tafelrand zit
een snelle acrobatische notitie: strijkt neer op bladzijde 164 van het derde deel van The Virginia Woolf Diary
                            his wife
        at the Ethical Society,
                           (1896);
                  her name, and
                            last
en hoewel ik gemakkelijk 300 toetseenheden per minuut presteer te weten zes toetseenheden per seconde is dat lang niet snel genoeg om haar nerveuze pirouettes bij te houden, van
                                                    wrongly,
refused Sibyl

bovenaan bladzijde 165, tot de milde verwijzing op de verpakking van een zak met hazelnootkoekjes: bladzijden bladzijden bladzijden; later een glibberige stront uit de darmen persen; oumph; doorspoelen. Perec page 42:

You've killed a man, you have, don't you see. You committed murder. You think it's easy. Well, it's not. You think that committing murder has a meaning. Well, it doesn't. You think it's easy to paint a Condottiere. Well, it's not. Nothing is easy. Nothing is quick. Everything is wrong. You could not but get it wrong. You could only ever end up like this. Caught in your own trap, by your own folly, by your own lies...

Er is inderdaad een periode geweest, als gebruikelijk lang voor ik maar één woord van Perec gelezen had, dat ik


               That fat sound of fat worries as the fat of a fat man, and it even worries more that he is so sick and fat.

's ochtends vroeg, het was elke dag het eerste wat ik deed, in een schriftje dat zich naast soms onder het bed bevond, noteerde wat ik me van de droom herinneren kon, halsoverkop, zinnen die ik na ontbijt en bad vaak niet ontcijferen kon omdat ze dwars dooreen stonden als een school haringen waar het spoor van een brommertje een lelijke jaap liet. Van het gesprek met Mil en Bram bijvoorbeeld kan ik me, dat wil zeggen als ik het gesprek min of meer zin na zin zou willen noteren, een half uur na het gesprek geen woord herinneren en als ik het gesprek opgenomen had, had het zoveel tijd genomen om alles zin na zin te ontcijferen dat ik er wellicht niet eens aan begonnen was. Met Bram nam ik het werk van Babs door. Gisteravond: met een van de buren een lang gesprek over biogeografie. Hij werkt voor een natuurpunt dat vlak bij de plek waar Rupel en Schelde samenstromen een reservaat van vierhonderd hectare beheert. Later, in Portrait of a Man, bladzijde 42:

The always fatal outcome of repetitious movements of the hand, the same skilfully adjusted dose of colour, the same trap set once again beyond overweening ambition? To strive for a chef d'oeuvre. The ambition of Tintoretto and Titian resuscitated, risen from the ashes. Monumental ambition? Monumental mistake.

Vandaag de vierde dag na van Verf Na. Bladzijde 164: I will now snatch a moment from what Morgan calls 'life' to enter a hurried note. Geen dagbladpers. Een halve zin volstaat om de shit tot het neusbeen te hebben. De derde wereldoorlog, eeuwen geleden op gang getrokken, levert dag aan dag hetzelfde cijfer: aberrante idiotie. Dat ze een vierde, een vijfde beginnen, waar wachten ze op. Mil, vandaag: als er een vermogingsbelasting geweest was, gesteld dat een of andere idioot ooit op het malafide idee gekomen was om zo'n belasting in te voeren, dan hadden ze er geen halve dag over gedaan om het ding af te schaffen. Waarom noemen ze het democratie als welk besluit ook reeds voor het genomen werd de mogelijkheid om tot een ander besluit te komen uitsluit. Voor de grap misschien. 11% besparen op 11-11-11 om het aan imbeciele utilariteit te verspillen. In de dagbladpers duiken foto's op die een Franse fotograaf seconden na de executie van Che Guevara genomen heeft. Met VNVE kwam het bezoekersaantal op duizend. Of het uitzonderlijk is dat een Frans fotograaf van de executie op de hoogte was? Nee. In Ruimten Rondom komt Perec tot de conclusie dat het zo goed als onmogelijk is om een nutteloze kamer te bedenken.

Mil belde me. 27 seconden zei ik. Hij en Bram stonden op het woonerf voor de crox-poort die ze gesloten aantroffen. Exact 27 seconden later draait de witte Kangoo het woonerf op. Bram steekt een sigaret op, grinnikt.