Bert

- Zou Bert kunnen dansen, zou Bert kunnen dansen. Als hij durfde.
Waarna ze na de korte stilte aan tafel toevoegt: Als Bert iets doet, moet het perfect zijn. Beroepseer.
Het meisje lacht. Bert en dansen, natuurlijk kan Bert niet dansen. Daarover zijn ze het eens, Bert kan niet dansen. Het gewichtige beroep van Bert verhindert dansen, maar zelfs zonder dat gewicht is dansen met Bert iets waar je maar beter niet van wakker liggen moet.
- Van oor tot oor, een glimlach midden in de nacht, en de papfles...
- En dan begint hij te lachen.
- Braaf.
Met verontrustende verbazing luister ik naar het gesprek aan de belendende tafel. Is de baby niet veeleer het om tal van redenen verontrustende alibi van dat begin, de al te vluchtige overweging van dat begin, waaraan zoveel histories vastzitten dat geen geleerde het bevatten kan.
- Een vriend van Bert is getrouwd met een Duitse vrouw.
- En Ivo gaat dansen?
Ivo kan alles, zegt de dame, hij kan masseren, hij kan koken en het is een ongelooflijk sympatieke man. En een player, voegt ze toe.
Uit het verloop van het sympathieke gesprek leid ik af dat Ivo, en de ontwapende glimlach die zijn handelsmerk zou zijn, met een oude dame is die in Doornik woont en geld heeft.
Hier doorheen kijken, meent de moeder, en Ivo houdt zich in.
Waar ik het mee eens ben. Laat je niet afleiden door wat zich voordoet.