1.002. Upstairs. Olieverf 87 x 68. [2018] de vraag was de probleemstelling het ding dat zich voordeed of het mogelijk was om de complexe situatie of het mogelijk was om zonder er eerst een foto van te maken of het mogelijk was om van de complexe situatie die zich in een van de hoeken van het atelier voordeed er zich had voorgedaan terwijl ik met een min of meer groot doek bezig was geweest en zoals het gebruik leek voor te schrijven geen aandacht voor wat anders had gehad waardoor zich net in die hoek maar niet alleen in die hoek zowat overal in het atelier een goed gehumeurde hoeveelheid dingen opeengestapeld had boeken vooral maar ook flesjes papiertjes het kopje koffie van een vorige dag een mededeling de becijfering het stoffige uitwerpsel van een zin uit packing my library oh! albert! guess what! om een voorbeeld te geven en omdat ik geen antwoord had op de vraag of het kon zonder er een foto van te maken prefab een beeld van het perspectief een referentiekader het houvast omdat ik niet wist of dat kon ik bedoel of het zinvol was of de foto zou toevoegen aan of verduisteren door de meedogenloze perfectie van het fotografische extract vernietigen zou wat alleen het naakte moment vertellen kan en dus die naaktheid en de niet eens zo overbodige vraag of het zonder de dwang van een foto kon of het mogelijk was om alles in één oogopslag te hebben en van het trage complexe beeld die oogopslag maken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten