linkerhand

Als haar hand zichtbaar is tenminste.
De linkerhand.
Andy, we hebben het over de linkerhand.
Je linkerhand, Andy.
We hebben het over de linkerhand.
Als hij voor iedereen duidelijk zichtbaar is, dit is haar linkerhand. Slechts af en toe gebeurt het.
Slechts af en toe gebeurt het dat ze met haar rug naar me toe zit. Ook dan.
Ook dan toont hij aan de smartphone een uiterst verfijnde motoriek.
Je linkerhand, Andy. Goed opletten nu.
Een uiterst, zoals ik al zei, een uiterst verfijnde motoriek! Die van een zich buiten zichzelf bevindende liervogel, of die van een danser, wat in sommige gevallen hetzelfde is.
Een zich aan het fatale uiterste van dit ben ik bevindende hand. Toch gaat hij nooit zo ver dat hij de dingen die ze bedoelt, de dingen die ze onbedoeld, dat hij de dingen die ze onbedoeld tot uitdrukking brengt verknoeit.
Wat ze niet beseft.
We hebben eerder gezien wat een knoeiboel het geworden zou zijn als ze het wel beseft had.
Toch weet ze wat het ledemaatverschijnsel bezighoudt, de subtiele vertragingen waar hij af en toe achteloos een betekenis mee uitrust.
Betekenis die ze zelf had kunnen aanbrengen. Natuurlijk kan ze dat. Maar dan moet ze er wel eerst uitkomen of het blond moet, kaal, of met krullen. Of het gebrek. Want het kan natuurlijk ook allemaal net zo goed geen betekenis hebben.