halftien, vrijdag

Aan de lange tafel zeven mensen die gezellig heen en weer bewegen.
Een nieuwe, jonge barman, his maiden voyage.
Aan de tapkast iemand die technisch gesproken vooral door z'n snor, of misschien alleen daardoor, op Nietzsche lijkt.
Over een stoel vlakbij, waar een jongedame met rode sjaal en beige laarshakken plaatsnam, hangt witte bedrading. De foto's van Miles en Holiday hangen scheef.
Een saxofoon betreedt de gelagzaal. 29 aanwezigen, mezelf inbegrepen.
Een tafel komt vrij, en ik verplaats me naar die tafel, zoals een berg zich verplaatst, traag, met houwelen en een schop en alles wat hij bij heeft.
De nieuwe kelner ledigt het tafelblad.
Op straat, buiten, stapvoets, iemand met een enorme hoeveelheid haar.
De jongedame die geamuseerd naar alles en iedereen omkijkt, met ogen die dan hevig loeren als die van een amfibie. Complex.
Zou ze nog weten waar ze die rode sjaal vandaan heeft?
Zij die verantwoordelijk waren voor de diefstal zeiden aan de persoon die hen aanklampte dat ze niet wisten waarover ze het had. Dat ze geen dieven in hun vriendenkring hadden. Niemand die zoiets deed. Wat aangaf dat hun psychologisch vernuft ook niet meteen om over naar huis te schrijven was.
Het huis in de bergen.
Ze kussen.
Het bedenken van nog meer geld is voorbijgestreefd.
Aan een tafel vlakbij hebben ze het over Pasolini. Echt waar.
Ze hadden het over Beuys gehad kunnen hebben.
The dog that knew too much.
Twee bruinhuidig georiënteerde individuën.
Groucho in de vingers hebben is niet wat je met Groucho had kunnen bereiken.
O, wow, gemberthee.
Dank u.
Een sjaal die zo lang is dat je er van de zuid- naar de noordpool mee klimmen kan. Als ze een helikopter hebben.
Zoeterige muziek.
Je omarmt de danspartner los boven het heupbeen, gewichtloos als in een bouillon met kippenvezel, terwijl je voorlopig nog niet weet hoe consistent het allemaal is.
Het ziet er wel heel erg goed uit.
Gemberthee met honing.
Van iemand een fantasie waaraan je je niet had verwacht.
De voordeur als eindpunt van een bergbeklimming.
Spaarzaam omspringen met de adjectieven die je niet gebruikt. Super intelligent, abnormaal begaafd, geniaal.
Ze trekken de buitenkleding uit, synchroon, ook nu Anna Theresa er niet bij is om te besluiten of ze het deden zoals zij het wil.
Wat zouden ze te vertellen hebben als ze er geen zaktelefoon hadden bijgehaald.
Nu ik Billie min of meer frontaal heb de vaststelling dat het niet de foto is die scheef hangt.
Ze komen en blijven komen.
Ze verdwijnen, lossen op.
Het witte schoeisel dat in boekdelen spreekt.
Een beproeving.