Uitleg. ('het uiteenzetten hoe iets in elkaar zit, hoe het gelezen moet worden, waarom iets is zoals het is', Van Dale, 14de druk blz. 3729)
Dat ge iemand die geen toeter van dubbele boekhouding afweet, uitlegt waar zo'n dubbele boekhouding voor dient. Bijvoorbeeld dat ge voor twee aparte afrekeningen niet dezelfde bonnen kunt gebruiken. Dat met handen en voeten uitleggen. (en nog voor ge een woord had kunnen zeggen, beseffen dat het met dit soort mensen geen zak uitmaakt)
Rilke.
Uitleggen hoe Rilke gelezen moet worden.
-Meester...!
-Ja, jongen.
-(kotst)
Hoe Rilke gelezen moet worden.
Moet Rilke gelezen worden?
Seghers, die geen nagel had om aan z'n gat te krabben, sleet z'n etsen aan de plaatselijke middenstand die de meesterwerkjes als boterpapier gebruikte. De moderne en actuele kunst maakt eenzelfde fenomeen mee, over het werk van een kunstenaar wordt geschreven als het op een of andere veiling een recordprijs haalt.
Vraag niet goed verstaan zeker.
Ok.
Dat ge Melopee niet eens kunt uitleggen. Dat ge mee zijt in Jespers die een Singer naaimasjien kocht of dat ge niet mee zijt.
En nu we het er over eens zijn,
Iemand die ge niet kent komt aan tafel zitten, ge geraakt aan de praat en zonder dat ge elkaar leert kennen is er een eerste verband. Er hoort geen uitleg bij.
Voor het lezen van Melopee hebt ge niet eens een minuut nodig. Het uitleggen ervan duurt een eeuwigheid.
Net als huisvuil hoort het woordje uitleg wekelijks opgehaald te worden. Het zou de verstandhouding zuiveren.
Probeer een haiku uit te leggen. Als 't lukt heb je geen haiku meer.
1
Het draadje aan een
roeste tak en het zonlicht
roest aan een draadje.
2
Probeer een haiku
uit te leggen. Als 't lukt heb je
geen haiku meer.
3
-Meester...!
...!
-Ja, jongen.
...! ...!
-(kotst)
Als bij elk kunstwerk een vuilnisvak vol uitleg hoort.
een zonsondergang
Couscous à la manière de Charms: aan een van de belendende tafeltjes zit een man die ze over het hoofd hebben gezien. Hij stierf de hongerdood. Ook zijn dood wordt over het hoofd gezien.
De kelner maakt een grapje: wie een glaasje plat water wil, moet maar in de Leie springen.
Opsomming. Een waterpijp, kralen, potterie, lampen die op ingedeukte jachthoorns lijken, een meisje kotst kippebeentjes op het straatdek, topjes, tapijten, de anonieme tafelgenote gsmt (we gebruiken elk een helft van de tafel zei ze op sympathieke wijze), polsjuwelen met onontwarbare cijfertekens, kleurrijke jurken (de kleuren zijn fel zoals in de schilderijen van Matisse), groen, oranje, roze, blauw, rokken met een fel gekartelde zoom, schalen (al of niet van zilver), spiegels, vloermatten en salontafeltjes waarvan de bovenzijde zich tot een mand (of fruitschaal) beperkt. Boven het stadje hangt een ultralichte, bijna transparante hemel. Michaël en Xenia achter op de fiets. Zeg voor dat optreden in Bozar, moeten ze nu een tekstje of niet. Ja, ze willen graag een tekstje, geeft Michaël toe. Mensen flaneren over het kruispunt. Wolkenflarden, een archipel, oeverloze nevel en een vlechtwerk van vlokkige strepen. Onderin morst het zonlicht met soepresten. Het is als de beginsequens van Les Yeux Bleus Cheveux Noirs: 'Une soirée d'été, dit l'acteur, serait au coeur de l'histoire. Pas un souffle de vent. Et déjà, etalé devant la ville, baies et vitres ouvertes, entre la nuit rouge du couchant et la pénombre du parc,'
Af en toe is een flard muziek te horen. Een routier van Pizza Cesar scheurt over het kruispunt. Tuur van Opatuur wandelt richting Kongostraat. Het jazz-cafe is opgedoekt. Verkocht. Tweehonderdzestigduizend euro en een klets. Die prijzen tegenwoordig. Tuur is met pensioen, was eigenlijk al met pensioen toen ik hem leerde kennen. Intussen is Opatuur een mobiele jazzclub. Een van de locaties waar hij onderdak vond is De Centrale. Interessante evolutie. En met het vertrouwde concept, geen drum. Giuffre, klassiek voorbeeld. Giuffre, Bley, Swallow, geen drum.
Dat het Lacey was die zijn saxofoon vergeten was, is fout, maar de rest van de anekdote klopt wel. Het was Jacques Pelzer uit de Luikse scene. Hij was z'n saxofoon vergeten. 'Merde, j'ai oublié mon sax.' Tuur heeft toen wat rondgebeld tot hij iemand vond die een sax ter beschikking had en Joris kroop achter het stuur van z'n auto.
Boven het panorama is een met bijna onzichtbaar grijs dooraderd uitspansel. Het grijs heeft de kleur van een transparante plastiekzak. In de regio onderin een opeenhoping van donkere dampen.
Iemand speelt een musette. Langzaam kleurt de hemel donker. Onzichtbare patronen.
zondag 27 juli 2008
vrijdag 25 juli 2008
vrijdag 25 juli
Of op gegeven ogenblik, zonder dat ze het van elkaar weten, twee of meer personen in eenzelfde editie van bijvoorbeeld Toussaint dezelfde bladzijde en op die bladzijde dezelfde woorden lezen, op hetzelfde moment, en tijdens het lezen van die woorden hetzelfde denken. 'natte badhanddoek' waarmee je (a) iemand om de oren kan slaan, die je (b) na gebruik over de rugleuning van een stoel hangt, aan de beschikbare hanger, of (c) laat je op de badkamervloer liggen of hang je over de rand van de badkuip (de handdoek bestrijkt de hele lengte van de badkuip), of (d) hang je in het droogrek of aan een waslijn, nat (e) omdat het droogzwieren van de wasmachine het niet deed, omdat de handdoek terwijl je je haar aan het drogen was in de badkuip viel, of (f) iemand heeft er de keukenvloer mee gedweild (later ontdek je dat de hond in de keuken op de dweil heeft gekakt), (g) de overzet waarop je je bevindt is gekapseisd en je rugtas (waarin zich de badhanddoek bevindt) is in het water van de Oostzee beland.
18u. Na het openen van de croxpoort ga ik meteen aan de slag. Ik keer de afkortzaag ondersteboven (de afkortzaag die nog altijd voorin de corridor stond) en berg het ding op in de stockruimte. Met een veegborstel, een heel erg brede, veeg ik de corridor door de borstel nagenoeg zonder inspanning voor me uit te duwen, eerst rechts tegen de muur aan (hier patrouilleren de stofpluimen), later naar het midden van de corridor opschuivend (tijdens het verschepen van de gipsbalen hebben we er wat gips gemorst) om tenslotte het in de doorgang bivakkerende zagemeel - een brede en als een grote olievlek uitgesmeerde hoeveelheid - tot een kleine terp te herleiden, na een kleine rondgang in de hall aangedikt met stof, sigarettenpeuken en de dorre blaadjes van het geitenblad.
Het woonerf baadt in witheet zonlicht. Ilse, de buurvrouw, zei dat ze ergens heen moest. In de binnenstad is een massa volk.
In crox is het voorlopig rustig. Wouter van Smeraldina Rima en Cian Nugent springen binnen. Er is geen haast, we hebben alle tijd. Zo gaat het er in het zuiden aan toe: geen enkele behoefte om je waar ook over op te winden.
Cian (spreek je Kegan uit) heeft gisteren z'n verjaardag gevierd. Is negentien. Afgaand op de cd had ik iemand van minstens een jaar of dertig verwacht. Hij stelt op in de witte ruimte en gebruikt een van de stoeltjes van Joris, het rode waar Joris met tippex het woord AGAIN op aanbracht. Ik vul de frigo bij, breng de display op orde en zeul stoelen naar de witte ruimte. Wouter houdt zich met de edities van Smeraldina Rima bezig en noteert op een papiertje: INKOM 3 EURO. Levi betreedt de hall. Het gesprek komt op het geplande vinyl van Maris en Wooley. Bart heeft een master van zijn opname in crox te maken, dat is de eerstvolgende stap.
De soundcheck zit er op. Cian komt aanslenteren in de corridor, Levi en Wouter zijn met de display van de koopwaar bezig. Of er een mogelijkheid is om te internetten, vraagt hij.
Ik betreed het zonlicht. De reukerwten zijn uitgebloeid, tussen de blaadjes die onderin al geel kleuren, hangen dikke peulen.
Hans van The Portables en Sterre, z'n vier maanden oude dochtertje. We hebben het over Sterre en waar ze die naam vandaan hebben.
Gaetan heeft de matten, ontdek ik, in de stockruimte gestapeld. Dat is net zo goed. Köhn, alias Jürgen van The Portables, treedt aan. Ruig opgeschoten, postuur. Yannick Franck springt binnen en stelt me aan z'n vriendin voor, een blonde vrouw uit Finland. En er is nog volk. Ze stromen toe, de in het concert van Cian Nugent geïnteresseerden. Marc is van de partij. Vanavond had hij best wel wat anders willen doen, zegt hij. Met dat weer, bedoelt ie. Hij komt filmen en heeft ook een apparaatje bij om het concert op te nemen.
De Dupont en de Martens pils worden op prijs gesteld. Yannick deelt mee dat hij van plan is om in Gent te komen wonen. Het gesprek komt op de huurprijzen en dat Leterme maar beter opkrassen moet. En dat ze meteen ook Vlaanderen opdoeken, het neo-Nazi gedachtengoed van de Vlaamse zaak is om te kotsen. 'Als ge met een gast als Bart De Wever samenwerkt,' merkt een van de aanwezigen op, 'kunt ge moeilijk zeggen dat het voortbestaan van België een bekommernis is.'
Köhn doet het voorprogramma. Ze zijn met z'n tweeën. Na een pauze van een kwartier of zo begint Cian aan de hoofdschotel. Briljante gitaartechniek. 'Een stuk complexer dan zomaar folk,' merkt iemand op.
18u. Na het openen van de croxpoort ga ik meteen aan de slag. Ik keer de afkortzaag ondersteboven (de afkortzaag die nog altijd voorin de corridor stond) en berg het ding op in de stockruimte. Met een veegborstel, een heel erg brede, veeg ik de corridor door de borstel nagenoeg zonder inspanning voor me uit te duwen, eerst rechts tegen de muur aan (hier patrouilleren de stofpluimen), later naar het midden van de corridor opschuivend (tijdens het verschepen van de gipsbalen hebben we er wat gips gemorst) om tenslotte het in de doorgang bivakkerende zagemeel - een brede en als een grote olievlek uitgesmeerde hoeveelheid - tot een kleine terp te herleiden, na een kleine rondgang in de hall aangedikt met stof, sigarettenpeuken en de dorre blaadjes van het geitenblad.
Het woonerf baadt in witheet zonlicht. Ilse, de buurvrouw, zei dat ze ergens heen moest. In de binnenstad is een massa volk.
In crox is het voorlopig rustig. Wouter van Smeraldina Rima en Cian Nugent springen binnen. Er is geen haast, we hebben alle tijd. Zo gaat het er in het zuiden aan toe: geen enkele behoefte om je waar ook over op te winden.
Cian (spreek je Kegan uit) heeft gisteren z'n verjaardag gevierd. Is negentien. Afgaand op de cd had ik iemand van minstens een jaar of dertig verwacht. Hij stelt op in de witte ruimte en gebruikt een van de stoeltjes van Joris, het rode waar Joris met tippex het woord AGAIN op aanbracht. Ik vul de frigo bij, breng de display op orde en zeul stoelen naar de witte ruimte. Wouter houdt zich met de edities van Smeraldina Rima bezig en noteert op een papiertje: INKOM 3 EURO. Levi betreedt de hall. Het gesprek komt op het geplande vinyl van Maris en Wooley. Bart heeft een master van zijn opname in crox te maken, dat is de eerstvolgende stap.
De soundcheck zit er op. Cian komt aanslenteren in de corridor, Levi en Wouter zijn met de display van de koopwaar bezig. Of er een mogelijkheid is om te internetten, vraagt hij.
Ik betreed het zonlicht. De reukerwten zijn uitgebloeid, tussen de blaadjes die onderin al geel kleuren, hangen dikke peulen.
Hans van The Portables en Sterre, z'n vier maanden oude dochtertje. We hebben het over Sterre en waar ze die naam vandaan hebben.
Gaetan heeft de matten, ontdek ik, in de stockruimte gestapeld. Dat is net zo goed. Köhn, alias Jürgen van The Portables, treedt aan. Ruig opgeschoten, postuur. Yannick Franck springt binnen en stelt me aan z'n vriendin voor, een blonde vrouw uit Finland. En er is nog volk. Ze stromen toe, de in het concert van Cian Nugent geïnteresseerden. Marc is van de partij. Vanavond had hij best wel wat anders willen doen, zegt hij. Met dat weer, bedoelt ie. Hij komt filmen en heeft ook een apparaatje bij om het concert op te nemen.
De Dupont en de Martens pils worden op prijs gesteld. Yannick deelt mee dat hij van plan is om in Gent te komen wonen. Het gesprek komt op de huurprijzen en dat Leterme maar beter opkrassen moet. En dat ze meteen ook Vlaanderen opdoeken, het neo-Nazi gedachtengoed van de Vlaamse zaak is om te kotsen. 'Als ge met een gast als Bart De Wever samenwerkt,' merkt een van de aanwezigen op, 'kunt ge moeilijk zeggen dat het voortbestaan van België een bekommernis is.'
Köhn doet het voorprogramma. Ze zijn met z'n tweeën. Na een pauze van een kwartier of zo begint Cian aan de hoofdschotel. Briljante gitaartechniek. 'Een stuk complexer dan zomaar folk,' merkt iemand op.
donderdag 24 juli 2008
donderdag 24 juli
Een tandenstoker. Op het water drijft een tandenstoker. He, kijk, aalscholver, een tandenstoker. Aan de belendende tafel hebben ze het over Proust. Bootjes toeren over de Leie en mensen begroeten elkaar.
'Je herinnert je bepaalde gedragingen,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'gedragingen van jezelf. Gevoelens.'
De aalscholver heeft een visje gevangen. He, kijk, een visje.
Het is het tweede visje, of een derde of vierde misschien. Een half uur eerder had hij het eerste gevangen. De aalscholver slaakte een triomfantelijk kreetje: 'Kijk eens, visje! visje! visje!'. Het visje deed alsof het niet spartelde maar dat hielp niet, weinige ogenblikken later verdween het in de keel van de aalscholver.
'Het kader: je herinnert je bepaalde gedragingen. Later opnieuw, maar intussen is er een ander kader. De herinneringen die je je herinnert zijn andere herinneringen, je herinnert je dingen maar binnen een nieuw kader. Binnen dat nieuwe kader zijn het andere herinneringen.'
De persoon die het aan het woord is, legt uit wat Proust voor hem betekent. Dat de herinnering verandert.
De aalscholver heeft weer een vis gevangen, een juichkreet klinkt over het donkere water. Dag herinnering, vis, dag vis. Het wijfje komt er bij want dit keer is het een tamelijk grote vis. Kan met z'n tweeën, probeert ze.
De aalscholver verdwijnt onder het wateroppervlak.
'En de emotie,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'de emotie is wat je niet wil.'
'Of,' zegt de dame, 'wat je pas paar dagen later...'
'Dat wel.'
De blonde knaap lijkt op alles een antwoord te hebben. 'Sex en ratio, de plezierige dingen, het heeft een invloed op je limieten.'
Aan de brug is een rumoer. Op het water gaan bootjes langszij. Er is een kano en wat later een yacht.
'Alle vazen die je zou willen...'
Aan de belendende tafel, acteurs wellicht of theatermakers misschien, hebben ze het over het toneelbeeld. '...stuk smijten.'
'Moet je minstens zeven keer doen,' grapt het blonde heerschap. 'Alles stuk smijten, zeven keer.'
Dan ga je koffie drinken.
Op het terras van de beroemde schrijver staat een potplant.
Door de binnenstad slenteren, een massa volk, en in het Baudelopark belanden. Het parkje zit tjokvol. In de spiegeltent hebben ze een jam met Maarten Weyler.
Hoe het is om een menigte te bekijken. Primo, je bekijkt geen menigte, je bekijkt individuën, handelingen, dingen, gebeurtenissen. Op gegeven ogenblik begin je parallellen te zien, identieke handelingen, vergelijkbare gebeurtenissen, gezichten met, andere zonder identiteit.
'Je herinnert je bepaalde gedragingen,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'gedragingen van jezelf. Gevoelens.'
De aalscholver heeft een visje gevangen. He, kijk, een visje.
Het is het tweede visje, of een derde of vierde misschien. Een half uur eerder had hij het eerste gevangen. De aalscholver slaakte een triomfantelijk kreetje: 'Kijk eens, visje! visje! visje!'. Het visje deed alsof het niet spartelde maar dat hielp niet, weinige ogenblikken later verdween het in de keel van de aalscholver.
'Het kader: je herinnert je bepaalde gedragingen. Later opnieuw, maar intussen is er een ander kader. De herinneringen die je je herinnert zijn andere herinneringen, je herinnert je dingen maar binnen een nieuw kader. Binnen dat nieuwe kader zijn het andere herinneringen.'
De persoon die het aan het woord is, legt uit wat Proust voor hem betekent. Dat de herinnering verandert.
De aalscholver heeft weer een vis gevangen, een juichkreet klinkt over het donkere water. Dag herinnering, vis, dag vis. Het wijfje komt er bij want dit keer is het een tamelijk grote vis. Kan met z'n tweeën, probeert ze.
De aalscholver verdwijnt onder het wateroppervlak.
'En de emotie,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'de emotie is wat je niet wil.'
'Of,' zegt de dame, 'wat je pas paar dagen later...'
'Dat wel.'
De blonde knaap lijkt op alles een antwoord te hebben. 'Sex en ratio, de plezierige dingen, het heeft een invloed op je limieten.'
Aan de brug is een rumoer. Op het water gaan bootjes langszij. Er is een kano en wat later een yacht.
'Alle vazen die je zou willen...'
Aan de belendende tafel, acteurs wellicht of theatermakers misschien, hebben ze het over het toneelbeeld. '...stuk smijten.'
'Moet je minstens zeven keer doen,' grapt het blonde heerschap. 'Alles stuk smijten, zeven keer.'
Dan ga je koffie drinken.
Op het terras van de beroemde schrijver staat een potplant.
Door de binnenstad slenteren, een massa volk, en in het Baudelopark belanden. Het parkje zit tjokvol. In de spiegeltent hebben ze een jam met Maarten Weyler.
Hoe het is om een menigte te bekijken. Primo, je bekijkt geen menigte, je bekijkt individuën, handelingen, dingen, gebeurtenissen. Op gegeven ogenblik begin je parallellen te zien, identieke handelingen, vergelijkbare gebeurtenissen, gezichten met, andere zonder identiteit.
woensdag 23 juli 2008
woensdag 23 juli
Een zekere Jorge Ivan Estrepo belt me, uit Honduras. Het is de dag van de vliegende mieren.
Melanie levert 8 bakken Martens pils. Ik verzaag de houtvoorraad. Johan Van Roy springt binnen, heeft een affiche bij. In de corridor is een geur van vers hout en de temperatuur van een zomerochtend. Ik bel bij de Turkse buren aan, zij hebben een sleutel van het magazijn. De sleutel die wij hadden, stak in het gestolen geldkoffertje.
Gek, de werkput geeft rechtstreeks uit op de kelder van het buurhuis. Licht is er niet en ze kampen de hele tijd door met grondwater, zegt Ahmed.
Voorpaginanieuws: de arrestatie van een dokter in de alternatieve geneeskunde. Pagina 2: Ford ziet af van het produceren van 4x4's en pagina 4: Crisis of niet, de regering regeert Maar wat regeert ze. Het dumpen van België? Nogmaals, ik wist niet eens dat we een regering hadden. In het Britse Parlement zijn idioten weer toegelaten, een fenomeen dat we in de Wetstraat al wel langer kennen.
Tiens, bizar, dat ze het niet over Fabre hebben.
Melanie levert 8 bakken Martens pils. Ik verzaag de houtvoorraad. Johan Van Roy springt binnen, heeft een affiche bij. In de corridor is een geur van vers hout en de temperatuur van een zomerochtend. Ik bel bij de Turkse buren aan, zij hebben een sleutel van het magazijn. De sleutel die wij hadden, stak in het gestolen geldkoffertje.
Gek, de werkput geeft rechtstreeks uit op de kelder van het buurhuis. Licht is er niet en ze kampen de hele tijd door met grondwater, zegt Ahmed.
Voorpaginanieuws: de arrestatie van een dokter in de alternatieve geneeskunde. Pagina 2: Ford ziet af van het produceren van 4x4's en pagina 4: Crisis of niet, de regering regeert Maar wat regeert ze. Het dumpen van België? Nogmaals, ik wist niet eens dat we een regering hadden. In het Britse Parlement zijn idioten weer toegelaten, een fenomeen dat we in de Wetstraat al wel langer kennen.
Tiens, bizar, dat ze het niet over Fabre hebben.
maandag 21 juli 2008
maandag 21 juli
Boven het stadscentrum hangt een donkergrijze wolkenmassa. Met die kou is het aan het groot podium een troosteloze boel, Djamelike geeft katoen, het publiek is dik ingeduffeld tegen de winterse kou.
Ik giet het biertje uit in een gootsteen en sjok naar de Vrijdagmarkt. Troosteloze boel. Een oetlul met een hakenkruis in z'n reet en geblondeerde sloeries. Aan de Vrijdagmarkt is het een ijskast. Na wat zijwegen beland ik op het terrein van Bataclan. In de generiek is Benoit Van Poelvoorde alomtegenwoordig.
Ik giet het biertje uit in een gootsteen en sjok naar de Vrijdagmarkt. Troosteloze boel. Een oetlul met een hakenkruis in z'n reet en geblondeerde sloeries. Aan de Vrijdagmarkt is het een ijskast. Na wat zijwegen beland ik op het terrein van Bataclan. In de generiek is Benoit Van Poelvoorde alomtegenwoordig.
zaterdag 19 juli 2008
vrijdag 18 juli
Even langs bij Ruth. Het is vroege namiddag. Er is soep. In het salon hangen werkjes van Michel Mentens. Ze heeft iets gemaakt voor het graf van Dirk. Op het dressoir is een foto van Dirk. Hoe oud hij toen was, vraag ik. Er zijn bloemen, ik raak een boek aan. Ze heeft geen televisie meer. He, waar is de tafel, vraag ik. Hier, zegt ze. Het is dezelfde tafel, vroeger was het een ovalen tafel, nu rond. Van de Gentse Feesten heeft ze niet zo veel last. Je hoort de concerten tot aan het kasteeltje, zegt ze terwijl ze de soep serveert, maar hier valt het mee. Wat voor soep het is, had ik gevraagd. Van courgetten, zei ze. Maar 't is toch op een scheet van Sint-Jacobs, zei ik. De bovenburen hebben er meer last van, zij niet, zei ze. Vanavond ontvangt ze bezoek. Als het raam dicht blijft, dan hoort ze niets. De soep is gepeperd. Er is brood en boter. Over het fauteuil, onder het panopticum van intieme en duistere taferelen, hangt een rood deken. Het gesprek komt op Raymond. Dat haar zussen gebeld werden, van een of ander weekblad, om het over Raymond te hebben en dat ze beiden weigerden om het over Raymond te hebben. Een huiskamer vol van dingen die aan de grote gebeurtenis herinneren. We nemen het werk van Dirk door.
Op het woonerf is niemand. Er hangt regen in de lucht. Kinderen spelen op een naburig pleintje. Over het hekken krullen reukerwten.
Ik open de poort en raap de postbestellingen op, het zijn er twee, een folder van EPO (de kunstfolder) en iets van een of ander interimkantoor.
Vadim Vosters springt binnen. We hadden een afspraak. Ook Marc is op afspraak. Hij fotografeert het werk van Dirk Peers.
Op het woonerf is niemand. Er hangt regen in de lucht. Kinderen spelen op een naburig pleintje. Over het hekken krullen reukerwten.
Ik open de poort en raap de postbestellingen op, het zijn er twee, een folder van EPO (de kunstfolder) en iets van een of ander interimkantoor.
Vadim Vosters springt binnen. We hadden een afspraak. Ook Marc is op afspraak. Hij fotografeert het werk van Dirk Peers.
donderdag 17 juli 2008
donderdag 17 juli
Regering? Hebben we een regering. Sinds wanneer hebben wij een regering? Dat stelletje betweterige dorpsidioten een regering. Noemen ze dat een regering. En als ze regeert, desnoods, die regering die er geen is, wat regeert ze? Stond niet in het rapport. Hebben ze over het hoofd gezien. Durven ze niet aan denken. Negeren ze. Ah, voilà, kijk, negering, daar is het woord dat we zochten.
maandag 14 juli 2008
zondag 13 juli
alibi Goh, nee, ze hadden geen alibi. Het werd Costello en Thurman.
applaus Een belediging.
Blade Blade is de drum.
Diana Krall Of ik weet dat Krall van een tweeling bevallen is. Krall een tweeling? Costello zeulde met twee zakken.
Herbie Hancock Tourt tegenwoordig met Dave Holland en Chris Potter. Half uur weg in het concert kijkt Hancock op z'n poloshorloge. Volle zaal. Wat later een indrukwekkende solo van Dave Holland. Hancock speelt predikant, jubelt, het klavier is een Fazioli.
New York Op elke straathoek kom je er beroemdheden tegen.
rijkdom 'Rijkdom imponeert hem alleen al niet omdat hij niemand kent die erin is geslaagd er zo snel mogelijk van af te komen.' (Elias Canetti, Het Pantheon van Vergeten Dingen, p.166)
Uma Thurman 'Had ze niet eens herkend.'
-Wat?
'Had ze niet eens herkend.'
Wayne Shorter Buiten categorie. Van het niveau van Coleman. Zelfde niveau. Prachtig. Grijpt naar de keel, naar de keel vanaf de eerste noot. Is magie, muziek. In het notitieboekje noteer ik: 'Zeer goed. Blade is op dreef.' Wham bam baf. Boem. Paf. Drum, drum, de drum, Blade is de drum. Ha ha ha. Kan die man drummen zeggen. De film die ze projecteren, rechtstreeks, is in zwartwit. Heel af en toe moeit het publiek zich, de handjes gaan op elkaar, Blade afgetroefd, er wordt gelachen, het handgeklap is dit keer niet eens voor een capriool. Zo is het publiek, dit soort publiek, op Middelheim is het niet anders, het wil zich met de zaak moeien. Het is een publiek dat zich zonder het besef van de magie van wat gebeurt midden de begrenzing opstelt en luidkeels toetert.
Woody Allen Hij had ingezet op Woody Allen, zij op Bob Dylan.
applaus Een belediging.
Blade Blade is de drum.
Diana Krall Of ik weet dat Krall van een tweeling bevallen is. Krall een tweeling? Costello zeulde met twee zakken.
Herbie Hancock Tourt tegenwoordig met Dave Holland en Chris Potter. Half uur weg in het concert kijkt Hancock op z'n poloshorloge. Volle zaal. Wat later een indrukwekkende solo van Dave Holland. Hancock speelt predikant, jubelt, het klavier is een Fazioli.
New York Op elke straathoek kom je er beroemdheden tegen.
rijkdom 'Rijkdom imponeert hem alleen al niet omdat hij niemand kent die erin is geslaagd er zo snel mogelijk van af te komen.' (Elias Canetti, Het Pantheon van Vergeten Dingen, p.166)
Uma Thurman 'Had ze niet eens herkend.'
-Wat?
'Had ze niet eens herkend.'
Wayne Shorter Buiten categorie. Van het niveau van Coleman. Zelfde niveau. Prachtig. Grijpt naar de keel, naar de keel vanaf de eerste noot. Is magie, muziek. In het notitieboekje noteer ik: 'Zeer goed. Blade is op dreef.' Wham bam baf. Boem. Paf. Drum, drum, de drum, Blade is de drum. Ha ha ha. Kan die man drummen zeggen. De film die ze projecteren, rechtstreeks, is in zwartwit. Heel af en toe moeit het publiek zich, de handjes gaan op elkaar, Blade afgetroefd, er wordt gelachen, het handgeklap is dit keer niet eens voor een capriool. Zo is het publiek, dit soort publiek, op Middelheim is het niet anders, het wil zich met de zaak moeien. Het is een publiek dat zich zonder het besef van de magie van wat gebeurt midden de begrenzing opstelt en luidkeels toetert.
Woody Allen Hij had ingezet op Woody Allen, zij op Bob Dylan.
donderdag 10 juli 2008
woensdag 9 juli
Frips is in het keukentje bezig. Marc heeft de lege bakken bier in de hall gestockeerd. De koffie is op. Ik fiets naar de Turkse kruidenier en zorg voor wat mondvoorraad. Er is post van Telenet en HDP; van Telenet een laatste verwittiging, als er niet meteen betaald wordt sluiten ze de verbinding af. Frips zet de grote middelen in en reinigt de vloer met eau de javel. Boven de lege bierbakken een wolk van fruitvliegjes. We mesten de kleine stockruimte uit, sorteren het afval - glas, hout, papier, gips - en rijden naar het containerpark van Oostakker. Regen. Later telefoneer ik naar de ombudsdienst van Telenet en daar verneem ik dat dat van die laatste verwittiging meer dan waarschijnlijk een vergissing is, op het accountnummer is geen openstaand saldo.
pas de deux
avond Viel en brak niet. Bruyn steekt een stick met het tekst- en beeldmateriaal van z'n Boonboek binnen, een manuscript uit 2004.
Awe Ewe Kwartet voor twee blazers, marimba & troubadourharp. De titel is ontleend aan 'De Gouden Vrouw' en de rots van Awe Ewe.
Barthes Door Roland Barthes (SUN, 1991, p. 14-15): De twee grootvaders Bladzijde 14: 'Oud geworden, verveelde hij zich. Altijd voor etenstijd aan tafel gezeten (ondanks het feit dat er steeds vroeger werd gegeten), leefde hij meer en meer voor de tijd uit, zo verveelde hij zich. Hij had niets te zeggen.' Bladzijde 15: 'Hij mocht graag programma's voor muziekuitvoeringen in schoonschrift opstellen, of koorlessenaars, kistjes of houten apparaatjes in elkaar knutselen. Hij had evenmin iets te zeggen.'
bastroubadourharp Hoewel het instrument, afgeleid van de troubadourharp, nog uitgevonden moet worden, is het heel erg geschikt als percussief basso continuo.
Bijl De S.M.A.K.-catalogus van Guillaume Bijl. Metonymie: Bruyn bladert in Bijl.
control Z
Op straat kinderstemmen. Een rustige avond en het ontwerp van een kwartet voor blazers (twee basklarinetten), marimba en troubadourharp. (de persoon die dat uit te voeren heeft, lacht zich een breuk)
kattebel Op ruitjespapier. woe 8.7.8. 15.30 'Hans, Deze stick bevat map met boonboekdata. "ge staat daar op het kerkhof van aalst bij het graf van louis paul boon" Ik moet deze stick absoluut terug hebben. Guido'
metonymie (de (v.)) 1 stijlfiguur waarbij in plaats van een zaak een andere genoemd wordt, niet op grond van een overeenkomst zoals bij de metafoor, maar op grond van een andere betrekking die tussen beide bestaat (bv. deel van een geheel), var. metonymia: Heidi leest Couperus, een boek door Couperus geschreven 2 (meton.) geval van metonymie (1), var. metonymia - (verandering van naam) Het Lexicon van literaire termen (Wolters Plantyn 1998, eerste druk) vult de in de Van Dale figurerende definitie aan met volgende gegevens: '(Gr. verandering van naam). Stijlfiguur (troop) waarbij een woord vervangen wordt door een ander op grond van een verband dat tussen beide bestaat, met uitzondering van overeenkomst of contrast (zie metafoor); vandaar ook figuur van nabijheid of contiguïteit genoemd. De naamsoverdracht kan op betrekkingen van verschillende aard slaan (ruimtelijke, logische, enz.) zoals:
-een deel voor het geheel; b.v. 'een vloot van 24 zeilen' i.p.v. zeilschepen. Men spreekt in dit geval van een pars pro toto.
-het geheel voor een deel; b.v. 'het huis stort in' i.p.v. het dak. Men spreekt dan van een totum pro parte.
-de bewerker, maker... voor het gemaakte, o.m. de naam van een godheid of persoon voor het terrein waarop de godheid werkzaam is of een voorwerp dat door die persoon gemaakt of met die persoon verbonden is; b.v. Venus i.p.v. de liefde; een Rubens i.p.v. een schilderij van Rubens; een zeppelin i.p.v. een luchtschip... De term eponiem wordt gebruikt voor eigennamen die op dergelijke wijze tot vaste soortnaam zijn geworden, b.v. saxofoon (Adolphe Sax, 1814-1894), sadisme (D.A.F. de Sade, 1740,1814), enz.
-de oorzaak voor het gevolg; b.v. 'hij heeft zijn tong verloren' i.p.v. spraak. Deze soort van metonymie noemt men ook wel metalepsis (Gr. meta-lambanein = in een andere betekenis nemen).
-verder: enkelvoud i.p.v. meervoud (b.v. 'de vrouw is geëmancipeerd'); het voorwerp voor de inhoud ervan (b.v. 'geef mij een pint'); de plaats i.p.v. de inwoners (b.v. 'Parijs is in oproer'), enz.'
Pinot noir Cono sur, een Chileense Pinot noir, jaartal 2002. En, nog niet aangebroken, een fles Pouilly-Fussé 2005.
Sleen Terwijl ik aan zet ben, leest Guido 'De Gouden Vrouw', een Nero-album, de eerste editie, een collector's item. En wat hij best amusant vindt: 'Beo (tekstballon): Ik dring aan, met nadruk, broebelleir.' Eeuwigheid geleden, geeft Guido toe, zo'n Nero. Hij opent een van de ramen. Op straat zijn kinderstemmen. Tot en met maatstreep 16 hebben we het onder controle, hierna ontspoort de partituur.
tapas Albondigas, calamares, een ovenschotel met spinazie plus Tongerlo blond en een donkere Westmalle.
Zo zal het gelijke altijd anders zijn en het andere altijd eender.
pas de deux
avond Viel en brak niet. Bruyn steekt een stick met het tekst- en beeldmateriaal van z'n Boonboek binnen, een manuscript uit 2004.
Awe Ewe Kwartet voor twee blazers, marimba & troubadourharp. De titel is ontleend aan 'De Gouden Vrouw' en de rots van Awe Ewe.
Barthes Door Roland Barthes (SUN, 1991, p. 14-15): De twee grootvaders Bladzijde 14: 'Oud geworden, verveelde hij zich. Altijd voor etenstijd aan tafel gezeten (ondanks het feit dat er steeds vroeger werd gegeten), leefde hij meer en meer voor de tijd uit, zo verveelde hij zich. Hij had niets te zeggen.' Bladzijde 15: 'Hij mocht graag programma's voor muziekuitvoeringen in schoonschrift opstellen, of koorlessenaars, kistjes of houten apparaatjes in elkaar knutselen. Hij had evenmin iets te zeggen.'
bastroubadourharp Hoewel het instrument, afgeleid van de troubadourharp, nog uitgevonden moet worden, is het heel erg geschikt als percussief basso continuo.
Bijl De S.M.A.K.-catalogus van Guillaume Bijl. Metonymie: Bruyn bladert in Bijl.
control Z
Op straat kinderstemmen. Een rustige avond en het ontwerp van een kwartet voor blazers (twee basklarinetten), marimba en troubadourharp. (de persoon die dat uit te voeren heeft, lacht zich een breuk)
kattebel Op ruitjespapier. woe 8.7.8. 15.30 'Hans, Deze stick bevat map met boonboekdata. "ge staat daar op het kerkhof van aalst bij het graf van louis paul boon" Ik moet deze stick absoluut terug hebben. Guido'
metonymie (de (v.)) 1 stijlfiguur waarbij in plaats van een zaak een andere genoemd wordt, niet op grond van een overeenkomst zoals bij de metafoor, maar op grond van een andere betrekking die tussen beide bestaat (bv. deel van een geheel), var. metonymia: Heidi leest Couperus, een boek door Couperus geschreven 2 (meton.) geval van metonymie (1), var. metonymia - (verandering van naam) Het Lexicon van literaire termen (Wolters Plantyn 1998, eerste druk) vult de in de Van Dale figurerende definitie aan met volgende gegevens: '(Gr. verandering van naam). Stijlfiguur (troop) waarbij een woord vervangen wordt door een ander op grond van een verband dat tussen beide bestaat, met uitzondering van overeenkomst of contrast (zie metafoor); vandaar ook figuur van nabijheid of contiguïteit genoemd. De naamsoverdracht kan op betrekkingen van verschillende aard slaan (ruimtelijke, logische, enz.) zoals:
-een deel voor het geheel; b.v. 'een vloot van 24 zeilen' i.p.v. zeilschepen. Men spreekt in dit geval van een pars pro toto.
-het geheel voor een deel; b.v. 'het huis stort in' i.p.v. het dak. Men spreekt dan van een totum pro parte.
-de bewerker, maker... voor het gemaakte, o.m. de naam van een godheid of persoon voor het terrein waarop de godheid werkzaam is of een voorwerp dat door die persoon gemaakt of met die persoon verbonden is; b.v. Venus i.p.v. de liefde; een Rubens i.p.v. een schilderij van Rubens; een zeppelin i.p.v. een luchtschip... De term eponiem wordt gebruikt voor eigennamen die op dergelijke wijze tot vaste soortnaam zijn geworden, b.v. saxofoon (Adolphe Sax, 1814-1894), sadisme (D.A.F. de Sade, 1740,1814), enz.
-de oorzaak voor het gevolg; b.v. 'hij heeft zijn tong verloren' i.p.v. spraak. Deze soort van metonymie noemt men ook wel metalepsis (Gr. meta-lambanein = in een andere betekenis nemen).
-verder: enkelvoud i.p.v. meervoud (b.v. 'de vrouw is geëmancipeerd'); het voorwerp voor de inhoud ervan (b.v. 'geef mij een pint'); de plaats i.p.v. de inwoners (b.v. 'Parijs is in oproer'), enz.'
Pinot noir Cono sur, een Chileense Pinot noir, jaartal 2002. En, nog niet aangebroken, een fles Pouilly-Fussé 2005.
Sleen Terwijl ik aan zet ben, leest Guido 'De Gouden Vrouw', een Nero-album, de eerste editie, een collector's item. En wat hij best amusant vindt: 'Beo (tekstballon): Ik dring aan, met nadruk, broebelleir.' Eeuwigheid geleden, geeft Guido toe, zo'n Nero. Hij opent een van de ramen. Op straat zijn kinderstemmen. Tot en met maatstreep 16 hebben we het onder controle, hierna ontspoort de partituur.
tapas Albondigas, calamares, een ovenschotel met spinazie plus Tongerlo blond en een donkere Westmalle.
Zo zal het gelijke altijd anders zijn en het andere altijd eender.
maandag 7 juli 2008
maandag 7 juli
Ik blader in de Atlas Routier van MICHELIN en bevind me ter hoogte van Pen Lan, een onooglijk plekje aan de noordelijke oever van de monding van de Vilaine, op de kaart aangeduid als Pointe de Pen-Lan. Op het dak zijn werkzaamheden. Iemand wandelt over het dak. De gsm ratelt, ik stap over het puin van boeken en papierwerk heen en heb John Watts aan de lijn. Watts is op kantoor in London, dat z'n stem zaterdag verstikkingsverschijnselen vertoonde was omdat hij aan het rijden was. We spreken af dat hij begin oktober naar crox komt. Het gaat om een tournée met visueel werk, dertien films en ook nog wat andere dingen als ik het goed heb. Eerst doen ze Brighton, dan Glasgow en Gent, na Gent rijden ze meteen door naar Düsseldorf en tenzij ik me vergis doen ze ook Berlijn en Amsterdam aan.
Van Pen-Lan en het noordelijk gelegen Muzillac gaat het naar Vannes, de baai van Morbihan en Quiberon, een schiereiland ten zuiden van Carnac. Ik beland in de Halvemaanstraat en steek op huisnummer 113 een schijfje binnen met muziek van Cian Nugent. Frips zit voor het tuinraam en is aan het mailarten. Marc googlelt John Watts, een concertje uit 2006.
Van de Halvemaanstraat naar de plek waar Sjoerd en Gwen wonen is vijf minuten. Sjoerd heeft z'n poot onder een aantal documenten te zetten, afwachten wat het wordt als ik dat straks op de griffie binnensteek. We drinken pastis. Op tafel een fraai stilleven, genre Manet, met citroen en zwarte handdoek en drie boeken van Hanif Kureishi, Gabriëls gave, Dromen en daden en het hilarische De Boeddha van de buitenwijk. Kureishi schreef de scenario's voor My Beautiful Laundrette en Sammy and Rosie get laid. 'Mijn naam is Karim Amir,' zo begint De Boeddha van de buitenwijk, 'en ik ben een geboren en getogen Engelsman, zo goed als dan.'
Een studente van Multimediale Vormgeving, Kathy Vercauteren, heeft op het Gentse Kunstsalon de tweede prijs weggekaapt. En Kokot die haar werk tijdens de preselectie aan de jury voor te stellen had waar ik deel van uitmaakte - de andere juryleden toen waren Wim Waelput en Inge Braeckman - heeft de hoofdprijs gewonnen.
Gwendolyne reinigt artisjokken en plaatst een schotel met mosterdsaus op tafel, soort mayonaise eigenlijk, olijfolie en eigeel op gesmaakt gebracht met citroen, peper, zout, look en balsamico. Ik noteer het telefoonnummer van Vadim Vosters. Er komt allerlei lekkers op tafel, restjes want het is restjesdag: geraspte komkommer en Turkse yoghurt (gepreciseerd met look en verse munt, komkommer uit de serre trouwens), een Turks ringetje met sesamzaad, groene olijven en gemarineerde Spaanse paprika. Sjoerd ontkurkt een Fitou uit 2006, Chêne royal. Fitou, dat is de streek rond Perpignan waar ze eind jaren zeventig enige tijd op het strand woonden in de buurt van St.Marie-Plage, een plek die intussen naar verluidt Merlin Plage heet. Merlin Plage is een keten van vakantiedorpjes.
Eind jaren zeventig hadden ze daar een frietkot. 'Je bestelde drie pakken friet,' herinnert Gwen zich, 'en dan pas begon hij zijn aardappelen te schillen.'
Het assortiment op tafel wordt aangedikt met mossels uit blik, mossels in een Spaanse sausje, en scampis. We hebben artisjok als hoofdgerecht, niet zo'n vlezige, Gwen had de al grotendeels droog geworden kelkbladeren gehalveerd want daar viel toch niet meer van te eten, zei ze. Er is ook pesto en gedroogde tomaat en als nagerecht couscous met lamsvlees, ook een van de restjes. Kikkererwten, wortel, ajuin, tomaat, gaar gebakken schijfjes courgette, courgette uit de serre, en paprika. Tot slot, want vanavond kan het niet op, een kom aardbeiensorbet.
De nieuwe huiskat springt binnen, Blancasbottas heet ze. Wittepoot. Sjoerd houdt het bij Blan.
Huiswaarts fietsend kijk ik om naar huisnummer 54. Gek. Wat is er veranderd. Of is er helemaal niets veranderd?
Van Pen-Lan en het noordelijk gelegen Muzillac gaat het naar Vannes, de baai van Morbihan en Quiberon, een schiereiland ten zuiden van Carnac. Ik beland in de Halvemaanstraat en steek op huisnummer 113 een schijfje binnen met muziek van Cian Nugent. Frips zit voor het tuinraam en is aan het mailarten. Marc googlelt John Watts, een concertje uit 2006.
Van de Halvemaanstraat naar de plek waar Sjoerd en Gwen wonen is vijf minuten. Sjoerd heeft z'n poot onder een aantal documenten te zetten, afwachten wat het wordt als ik dat straks op de griffie binnensteek. We drinken pastis. Op tafel een fraai stilleven, genre Manet, met citroen en zwarte handdoek en drie boeken van Hanif Kureishi, Gabriëls gave, Dromen en daden en het hilarische De Boeddha van de buitenwijk. Kureishi schreef de scenario's voor My Beautiful Laundrette en Sammy and Rosie get laid. 'Mijn naam is Karim Amir,' zo begint De Boeddha van de buitenwijk, 'en ik ben een geboren en getogen Engelsman, zo goed als dan.'
Een studente van Multimediale Vormgeving, Kathy Vercauteren, heeft op het Gentse Kunstsalon de tweede prijs weggekaapt. En Kokot die haar werk tijdens de preselectie aan de jury voor te stellen had waar ik deel van uitmaakte - de andere juryleden toen waren Wim Waelput en Inge Braeckman - heeft de hoofdprijs gewonnen.
Gwendolyne reinigt artisjokken en plaatst een schotel met mosterdsaus op tafel, soort mayonaise eigenlijk, olijfolie en eigeel op gesmaakt gebracht met citroen, peper, zout, look en balsamico. Ik noteer het telefoonnummer van Vadim Vosters. Er komt allerlei lekkers op tafel, restjes want het is restjesdag: geraspte komkommer en Turkse yoghurt (gepreciseerd met look en verse munt, komkommer uit de serre trouwens), een Turks ringetje met sesamzaad, groene olijven en gemarineerde Spaanse paprika. Sjoerd ontkurkt een Fitou uit 2006, Chêne royal. Fitou, dat is de streek rond Perpignan waar ze eind jaren zeventig enige tijd op het strand woonden in de buurt van St.Marie-Plage, een plek die intussen naar verluidt Merlin Plage heet. Merlin Plage is een keten van vakantiedorpjes.
Eind jaren zeventig hadden ze daar een frietkot. 'Je bestelde drie pakken friet,' herinnert Gwen zich, 'en dan pas begon hij zijn aardappelen te schillen.'
Het assortiment op tafel wordt aangedikt met mossels uit blik, mossels in een Spaanse sausje, en scampis. We hebben artisjok als hoofdgerecht, niet zo'n vlezige, Gwen had de al grotendeels droog geworden kelkbladeren gehalveerd want daar viel toch niet meer van te eten, zei ze. Er is ook pesto en gedroogde tomaat en als nagerecht couscous met lamsvlees, ook een van de restjes. Kikkererwten, wortel, ajuin, tomaat, gaar gebakken schijfjes courgette, courgette uit de serre, en paprika. Tot slot, want vanavond kan het niet op, een kom aardbeiensorbet.
De nieuwe huiskat springt binnen, Blancasbottas heet ze. Wittepoot. Sjoerd houdt het bij Blan.
Huiswaarts fietsend kijk ik om naar huisnummer 54. Gek. Wat is er veranderd. Of is er helemaal niets veranderd?
zaterdag 5 juli 2008
zaterdag 5 juli
Tafel, raam, glaasje water, krant. Gisteren was de vrijlating van Bétancourt nog voorpaginanieuws, vandaag werd ze in Parijs door een grote menigte verwelkomd en de 95ste editie van de Tour de France staat in de startblokken. Vandaag is met een krantenbericht altijd 1 dag na de feiten, misschien ook een van de redenen waarom ze zich tegenwoordig aan een analytische vooruitblik op die feiten wagen. De Tour de France is nog niet afgelopen (de 95ste editie, vernemen we, zou geen echte patron hebben) of de winnaar is al bekend. In De Morgen hebben ze normaal gesproken elke dag ook een pagina voor Jan Fabre gereserveerd.
1 dag na de feiten of het principe van de zetelscheet: in een zetel neerploffen en hierdoor de geur vrijmaken (re-activeren) van een scheet die een dag eerder gelaten werd.
Het raam geeft uit op de facade van een etablissement, aan de overzijde van de straat, waar ze dance slijten. Iemand belt me. (die fysisch alomtegenwoordige aanwezigheid van het telefoongesprek) 'Hello,' zegt iemand. Een minimalistisch patroon van regendruppels rilt over het asfalt. 'With John Watts.' Schorre stem, een Atlantische storing bemoeilijkt de betekenisoverdracht. 'Hi, John...' Een ogenblik later is de verbinding verbroken. Ik passeer het achtienddeeuwse gebouw waar Sarah Westphal een kamer heeft, aan de overkant stond een exemplaar van lijnbus 3 als een klif midden het wegdek.
Aan de crox-poort (het regent) staat Wouter van Smeraldina Rima me op te wachten. We hadden een afspraak om kwart voor twee. Hij heeft een sample met muziek van de Ierse folkgitarist Cian Nugent bij en het gesprek komt op het geplande vinyl van Bart en Nate; om uit te zoeken hoe het met de kosten zit gaan we binnenkort met Levi aan tafel zitten. De jongens van GM betreden de hall, Nicolas die in Lille woont (en later zegt dat hij onlangs contact had met Stéphane Cauchy en Emmanuelle Flandre), Pieter die wil weten of hij een muurschildering aanbrengen mag, Grégory (le fondateur du GM) en Guillaume en Clara, el groupie, Clara is de vriendin van Guillaume. Ik heb last van maagzuur, regent roffelt over het dak.
Pieter steekt een kartonnen doos met GM-teeshirts binnen en Grégory zegt dat hij de posters fantastisch vindt. De cover van crox-boek NR. 10 bedoelt hij. Hij had niet meteen door dat het om een boek met twintig verschillende covers gaat. We halen de ladder uit de stock vandaan, Guillaume wil een en ander uitproberen. Het is de bedoeling dat ze vandaag de grote lijnen van het project definitief vastleggen, wie waar terechtkomt, dat soort dingen. Tim springt binnen en begint een verhaal, hij heeft het de voorbije weken niet onder de markt gehad. Bauters is er op dat moment al vandoor, had wat te doen zei hij.
1 dag na de feiten of het principe van de zetelscheet: in een zetel neerploffen en hierdoor de geur vrijmaken (re-activeren) van een scheet die een dag eerder gelaten werd.
Het raam geeft uit op de facade van een etablissement, aan de overzijde van de straat, waar ze dance slijten. Iemand belt me. (die fysisch alomtegenwoordige aanwezigheid van het telefoongesprek) 'Hello,' zegt iemand. Een minimalistisch patroon van regendruppels rilt over het asfalt. 'With John Watts.' Schorre stem, een Atlantische storing bemoeilijkt de betekenisoverdracht. 'Hi, John...' Een ogenblik later is de verbinding verbroken. Ik passeer het achtienddeeuwse gebouw waar Sarah Westphal een kamer heeft, aan de overkant stond een exemplaar van lijnbus 3 als een klif midden het wegdek.
Aan de crox-poort (het regent) staat Wouter van Smeraldina Rima me op te wachten. We hadden een afspraak om kwart voor twee. Hij heeft een sample met muziek van de Ierse folkgitarist Cian Nugent bij en het gesprek komt op het geplande vinyl van Bart en Nate; om uit te zoeken hoe het met de kosten zit gaan we binnenkort met Levi aan tafel zitten. De jongens van GM betreden de hall, Nicolas die in Lille woont (en later zegt dat hij onlangs contact had met Stéphane Cauchy en Emmanuelle Flandre), Pieter die wil weten of hij een muurschildering aanbrengen mag, Grégory (le fondateur du GM) en Guillaume en Clara, el groupie, Clara is de vriendin van Guillaume. Ik heb last van maagzuur, regent roffelt over het dak.
Pieter steekt een kartonnen doos met GM-teeshirts binnen en Grégory zegt dat hij de posters fantastisch vindt. De cover van crox-boek NR. 10 bedoelt hij. Hij had niet meteen door dat het om een boek met twintig verschillende covers gaat. We halen de ladder uit de stock vandaan, Guillaume wil een en ander uitproberen. Het is de bedoeling dat ze vandaag de grote lijnen van het project definitief vastleggen, wie waar terechtkomt, dat soort dingen. Tim springt binnen en begint een verhaal, hij heeft het de voorbije weken niet onder de markt gehad. Bauters is er op dat moment al vandoor, had wat te doen zei hij.
vrijdag 4 juli 2008
vrijdag 4 juli
chat with Sonia Almeida
-And Baby…? Forgot name.
-Daniel, all fine.
-One year? No, should be older by now.
-10 months, big boy. How’s crox?
-Oh well, it’s holidays. Had loads of projects.
-Yes, that’s right.
-What about Lisbon actually?
-Very good. Have been working hard in the studio. My father takes care of Daniel during the day.
-You have a studio.
-Yes, more a garage studio.
-What’s your friend/husband doing?
(…for two cars. So, it’s big.)
-Oh, yeah, right, a garage.
-Nuno is in Boston. He spends one month in Lisbon, one month in Boston. But we are planning to move on the first of October.
-I was talking about you and Nuno and Daniel with Lucia. She hadn’t heard from you for a while. She even didn’t know that you had a baby.
(Move on… to… Boston?)
-I emailed her once, didn’t hear back, maybe she didn’t get it.
(Yes.) Tell me Lucia’s email again.
-Your project is May-June 2009. Is that ok?
-That’s great. I need to plan in september which paintings do I keep in Lisbon.
-I programmed a bit too much for that period but HAP accepted to do summer. HAP is a collective of three artists. So you and Jan Dheedene (local painter) would be fifth period.
(You mean, the ones meant for crox?)
-I don’t want to take stuff to Boston and then have to ship them back.
(Cool.) I don’t know maybe I end up doing other stuff in Boston.
-That’s up to you.
-Just thinking loud.
(Ok.)
-Fedex and all that is quite expensive though.
-Exactly my point.
-But it’s often more expensive from one city in Europe to other city then from one city in America to city in Europe.
-Really? That’s weird.
-Yes, I agree, It’s weird. But loads of things are. We could check though, that’s not that much trouble.
-Yes, like my laptop’s battery running down and have no idea where the cable is.
-Somewhere in Lisbon, I guess.
-Hopefully. Maria Glyka is pregnant… with TWINS.
-Greec pregnant or London pregnant? Forgive me to be so curious.
-She is in Greece, she lives in Athens now. Last time I saw her was on a show in London.
-That’s fine. Northern cities turn out to be depressing.
(I knew about that show.)
-Yes, tell me about it… also births don’t go that well in England.
-Births?
-Daniel’s birth was hell.
-Why the hell Britain is going to hell.
-Stupid English midwives and nurses.
-Oh jee, it was, was it. British nursery.
-Yes, that’s why we left. Not sure if US is much better.
-Constipated people.
-But not thinking about more babys for the moment.
-Fuck hell, not sure if US is much better.
-I know, bit scary.
-Yeah, but my information or at least the information I got, which is identical actually, is that Boston is ok.
-Are you planning any us trip?
-It’s quite British though.
(No, not really.)
-Could come to Boston in the fall. What about London?
-What? Me and London? Kidding.
-Not a good match?
-I like London and I like Paris too and I like Madrid and I like Barcelona.
-Come to Lisbon. Not so great for art, but for the art of living and feeling.
-I’ve been to Porto, once, and to Aveiro and Coimbra. Missed Lisbon because of some stupid quarrel with the lady that drove the car. Yeah, Lisbon, that’s an idea.
-It’s too hot now. But the sun shines and everybody is happy. Porto is really nice. Better art than Lisbon.
-Lived in Màlaga. And it was goddamn hot there too.
-Yep, it’s great to live here, but it’s terrible to work.
-I remember eating almejas near the sea.
-People work long hours, don’t earn much and don’t have any time left to enjoy. I’m living 10 min from the beach.
-That’s what I think about south of Europe myself. If I wouldn’t be fixed on working here, I would move to Southern Europe, Spain or Portugal, my favorites. Or Southern France, that’s okay too. So swim a lot.
-Sun and sea are the best couple. Boston is pretty hot, but humid. So it’s going to be sticky in the summer.
-Where exactly do you live in Lisbon, north or south or west or east? West? Near el Tajo? (Yeah, Boston. True. And pretty cold during winter.)
-Near Oerias, it’s just outside Lisbon, where the river meets the sea, on the north part. Tejo yes.
-Ah, right. But that’s practically spoken center of Lisbon. Practically spoken.
-Well, not really. 20 min on the train.
-Loads of negroes.
-I’m running down quickly, send me Lucia’s email…
(Yes, from the ex colonies.) I’m going to email her with a pict of Daniel.
-Adios.
-Adeus, ate breve.
-And Baby…? Forgot name.
-Daniel, all fine.
-One year? No, should be older by now.
-10 months, big boy. How’s crox?
-Oh well, it’s holidays. Had loads of projects.
-Yes, that’s right.
-What about Lisbon actually?
-Very good. Have been working hard in the studio. My father takes care of Daniel during the day.
-You have a studio.
-Yes, more a garage studio.
-What’s your friend/husband doing?
(…for two cars. So, it’s big.)
-Oh, yeah, right, a garage.
-Nuno is in Boston. He spends one month in Lisbon, one month in Boston. But we are planning to move on the first of October.
-I was talking about you and Nuno and Daniel with Lucia. She hadn’t heard from you for a while. She even didn’t know that you had a baby.
(Move on… to… Boston?)
-I emailed her once, didn’t hear back, maybe she didn’t get it.
(Yes.) Tell me Lucia’s email again.
-Your project is May-June 2009. Is that ok?
-That’s great. I need to plan in september which paintings do I keep in Lisbon.
-I programmed a bit too much for that period but HAP accepted to do summer. HAP is a collective of three artists. So you and Jan Dheedene (local painter) would be fifth period.
(You mean, the ones meant for crox?)
-I don’t want to take stuff to Boston and then have to ship them back.
(Cool.) I don’t know maybe I end up doing other stuff in Boston.
-That’s up to you.
-Just thinking loud.
(Ok.)
-Fedex and all that is quite expensive though.
-Exactly my point.
-But it’s often more expensive from one city in Europe to other city then from one city in America to city in Europe.
-Really? That’s weird.
-Yes, I agree, It’s weird. But loads of things are. We could check though, that’s not that much trouble.
-Yes, like my laptop’s battery running down and have no idea where the cable is.
-Somewhere in Lisbon, I guess.
-Hopefully. Maria Glyka is pregnant… with TWINS.
-Greec pregnant or London pregnant? Forgive me to be so curious.
-She is in Greece, she lives in Athens now. Last time I saw her was on a show in London.
-That’s fine. Northern cities turn out to be depressing.
(I knew about that show.)
-Yes, tell me about it… also births don’t go that well in England.
-Births?
-Daniel’s birth was hell.
-Why the hell Britain is going to hell.
-Stupid English midwives and nurses.
-Oh jee, it was, was it. British nursery.
-Yes, that’s why we left. Not sure if US is much better.
-Constipated people.
-But not thinking about more babys for the moment.
-Fuck hell, not sure if US is much better.
-I know, bit scary.
-Yeah, but my information or at least the information I got, which is identical actually, is that Boston is ok.
-Are you planning any us trip?
-It’s quite British though.
(No, not really.)
-Could come to Boston in the fall. What about London?
-What? Me and London? Kidding.
-Not a good match?
-I like London and I like Paris too and I like Madrid and I like Barcelona.
-Come to Lisbon. Not so great for art, but for the art of living and feeling.
-I’ve been to Porto, once, and to Aveiro and Coimbra. Missed Lisbon because of some stupid quarrel with the lady that drove the car. Yeah, Lisbon, that’s an idea.
-It’s too hot now. But the sun shines and everybody is happy. Porto is really nice. Better art than Lisbon.
-Lived in Màlaga. And it was goddamn hot there too.
-Yep, it’s great to live here, but it’s terrible to work.
-I remember eating almejas near the sea.
-People work long hours, don’t earn much and don’t have any time left to enjoy. I’m living 10 min from the beach.
-That’s what I think about south of Europe myself. If I wouldn’t be fixed on working here, I would move to Southern Europe, Spain or Portugal, my favorites. Or Southern France, that’s okay too. So swim a lot.
-Sun and sea are the best couple. Boston is pretty hot, but humid. So it’s going to be sticky in the summer.
-Where exactly do you live in Lisbon, north or south or west or east? West? Near el Tajo? (Yeah, Boston. True. And pretty cold during winter.)
-Near Oerias, it’s just outside Lisbon, where the river meets the sea, on the north part. Tejo yes.
-Ah, right. But that’s practically spoken center of Lisbon. Practically spoken.
-Well, not really. 20 min on the train.
-Loads of negroes.
-I’m running down quickly, send me Lucia’s email…
(Yes, from the ex colonies.) I’m going to email her with a pict of Daniel.
-Adios.
-Adeus, ate breve.
donderdag 3 juli
10u30. Wim Waelput neemt het woord. 'Ik heb ze allemaal gedaan,' zegt hij, 'en het was nogal nipt.' De initiatieven die aan de eerste editie van de Gentse Matinee meededen, bedoelt hij. HISK deed er aan mee, zij hadden een avondprogramma. MDD, waar ze een opening hadden, zou heel wat volk over de vloer gehad hebben, logisch, en ook bij Galerie Jan Dhaese en in crox viel het mee. Iemand merkt op dat ze van MDD allemaal naar Watou reden (wat de relatief beperkte belangstelling voor de eerste editie van de Gentse Matinee zou verklaren, hoewel in crox van die beperkte belangstelling amper wat te merken viel), maar de vertegenwoordiger van MDD weet dan weer dat ze in Watou dit jaar niet zoveel belangstelling hadden. HISK en crox stellen voor om het parcours uit te breiden. Dit evenement tot een niche-project beperken is de andere optie. Eenzelfde debat deed zich voor met het stadsplan.
dinsdag 1 juli
Een fles Freixenet brut, olijven, geconfeite ananas, pistachos, chips en een blikje appletiser, 100% puur.
Marc tokkelt op een guitalele en Frips is vriendjes met een wijfjeseend die zich op onderzoekende wijze tussen de hoge grashalmen door tot vlakbij de picknick waagt. Die picknick is een idee van Marc en Frips, helemaal aan het eind van de Heiveldstraat hadden ze een parkje en een vijver ontdekt, misschien het resterende deel van een kasteeldomein want zo ziet het er uit.
Op de vijver drijven wattige donsveren. We nestelen ons onder een eik vlakbij de oever. Berkjes, een lijsterbes. De lijsterbes is een ouwe, de kruin steekt hoog boven die van de eik uit in een sierlijk verstarde dansbeweging. Ganzen en eenden bevolken de vijver. 'Vogels, die zien dus twee landschappen tegelijk,' ontdekken we. Het linkeroog het landschap ter linkerzijde, het rechter het andere landschap. Panoptisch op die ene plek na tussen beide ogen in. Daar zien ze geen steek.
In de zondoorvederde boomkruinen is een krioelende warreling van insekten. ''t Jong volk is weg,' merkt Marc op. Hij tokkelt een deuntje op de guitalele. Op straat passeert een lijnbus.
De hoofdschotel, een samenstelling van vegetarische lekkernijen, wordt bovengehaald en, zoals gebruikelijk bij een picknick (hobbelige grond, graspollen), her en der uitgestald. Er is salade met een vinaigrette van artisjokhartjes, eitjes op een bedje van gebakken ajuin, spirelli op smaak gebracht met pistoe en boontjes in een witte en niet nader gedefinieerde saus. Het gesprek komt op knoflook.
'Ik zal toch altijd uitkijken,' legt Marc uit, 'dat ik als ik knoflook en sjalotten koop Bretoense koop, en geen Hollandse.'
De avond valt en een nieuw fenomeen doet zich voor, muggen. Ze steken dwars door de teeshirt heen. In Schotland, vertelt Marc, hebt ge de midges. ''t Moeten er miljarden zijn, buiten hebt ge er vreselijk veel last van. Ze kruipen overal, in uw neusgaten, in uw oren, als ge uw mond open doet whoesj.' Hij herinnert zich kampeerders, aan een meer in de Schotse hooglanden, die verwoed met hun armen stonden te zwaaien. 'Nee, gezellig buiten zitten 's avonds hoort er niet bij.'
Marc ontkurkt een fles Saint-Emilion - 'de la bla bla bla' (Frips). Een rooie uit 2006. 'Gekocht in de supermarkt van Marquise.' Marquise, dat is région Pas de Calais. Daar, in Marquise, er is een stenen bankje, het plakt tegen een gevel en een bord geeft aan: 'Içi se reposait Victor Hugo.'
(Içi, un soir,
Içi, le matin,
Içi, du matin au soir,
Içi) (en een halve fulltime hebben aan het redigeren van notities)
Frips wordt opgebeld en stapt om de vijver heen. De avond valt. (viel en brak niet) Met Marc komt het gesprek op Bresson en Frank Robert en de vele bijzonderheden van een technische camera, de onafhankelijke positie van lens- en beeldvlak bijvoorbeeld, dat ge niet zonder tripod kunt want ge moet een doek gebruiken, anders kunt ge het op het matte glas geprojecteerde beeld niet zien. En dus ook dat zo'n beeld, genomen met een technische camera, altijd de registratie is van een gekunstelde en gemanipuleerde werkelijkheid.
Frips is terug van weggeweest - je zag hoe ze achter de op het grasland vermeiende ganzen doorstapte, hoe ze de hele tijd het gesprekbalkje tegen haar oor aandrukte. Hoog in het bladerdak van de omringende bomen is nog zonlicht en in dat zonlicht een wemeling van vliesvleugeligen.
Marc tokkelt op een guitalele en Frips is vriendjes met een wijfjeseend die zich op onderzoekende wijze tussen de hoge grashalmen door tot vlakbij de picknick waagt. Die picknick is een idee van Marc en Frips, helemaal aan het eind van de Heiveldstraat hadden ze een parkje en een vijver ontdekt, misschien het resterende deel van een kasteeldomein want zo ziet het er uit.
Op de vijver drijven wattige donsveren. We nestelen ons onder een eik vlakbij de oever. Berkjes, een lijsterbes. De lijsterbes is een ouwe, de kruin steekt hoog boven die van de eik uit in een sierlijk verstarde dansbeweging. Ganzen en eenden bevolken de vijver. 'Vogels, die zien dus twee landschappen tegelijk,' ontdekken we. Het linkeroog het landschap ter linkerzijde, het rechter het andere landschap. Panoptisch op die ene plek na tussen beide ogen in. Daar zien ze geen steek.
In de zondoorvederde boomkruinen is een krioelende warreling van insekten. ''t Jong volk is weg,' merkt Marc op. Hij tokkelt een deuntje op de guitalele. Op straat passeert een lijnbus.
De hoofdschotel, een samenstelling van vegetarische lekkernijen, wordt bovengehaald en, zoals gebruikelijk bij een picknick (hobbelige grond, graspollen), her en der uitgestald. Er is salade met een vinaigrette van artisjokhartjes, eitjes op een bedje van gebakken ajuin, spirelli op smaak gebracht met pistoe en boontjes in een witte en niet nader gedefinieerde saus. Het gesprek komt op knoflook.
'Ik zal toch altijd uitkijken,' legt Marc uit, 'dat ik als ik knoflook en sjalotten koop Bretoense koop, en geen Hollandse.'
De avond valt en een nieuw fenomeen doet zich voor, muggen. Ze steken dwars door de teeshirt heen. In Schotland, vertelt Marc, hebt ge de midges. ''t Moeten er miljarden zijn, buiten hebt ge er vreselijk veel last van. Ze kruipen overal, in uw neusgaten, in uw oren, als ge uw mond open doet whoesj.' Hij herinnert zich kampeerders, aan een meer in de Schotse hooglanden, die verwoed met hun armen stonden te zwaaien. 'Nee, gezellig buiten zitten 's avonds hoort er niet bij.'
Marc ontkurkt een fles Saint-Emilion - 'de la bla bla bla' (Frips). Een rooie uit 2006. 'Gekocht in de supermarkt van Marquise.' Marquise, dat is région Pas de Calais. Daar, in Marquise, er is een stenen bankje, het plakt tegen een gevel en een bord geeft aan: 'Içi se reposait Victor Hugo.'
(Içi, un soir,
Içi, le matin,
Içi, du matin au soir,
Içi) (en een halve fulltime hebben aan het redigeren van notities)
Frips wordt opgebeld en stapt om de vijver heen. De avond valt. (viel en brak niet) Met Marc komt het gesprek op Bresson en Frank Robert en de vele bijzonderheden van een technische camera, de onafhankelijke positie van lens- en beeldvlak bijvoorbeeld, dat ge niet zonder tripod kunt want ge moet een doek gebruiken, anders kunt ge het op het matte glas geprojecteerde beeld niet zien. En dus ook dat zo'n beeld, genomen met een technische camera, altijd de registratie is van een gekunstelde en gemanipuleerde werkelijkheid.
Frips is terug van weggeweest - je zag hoe ze achter de op het grasland vermeiende ganzen doorstapte, hoe ze de hele tijd het gesprekbalkje tegen haar oor aandrukte. Hoog in het bladerdak van de omringende bomen is nog zonlicht en in dat zonlicht een wemeling van vliesvleugeligen.
maandag 30 juni
namiddag
Sofie is aan het opruimen. Iemand heeft koffie gemaakt. Op de tafel in de hall - de tafel van Stijn - liggen twintig exemplaren van crox-boek NR. 10, elk met een andere cover. 's Ochtends Ivago bellen maar daar nemen ze niet op. Berten liet weten dat hij zijn gerief bij voorkeur pas volgend weekend weghaalt. Zelf heeft hij geen rijbewijs.
Twee bezoekers uit Nederland, ze zijn nog net op tijd om de projecten van Michiel en Sanne mee te pikken. Gisteren, met die Matinee, hadden we in crox eigenlijk best een leuke dag. Rond een uur of vier was er een concert van Steffie. Tijd geleden, zei ze. In de grote zaal. Noël stak een handje toe. Met Peter reutelende grapjes over crox-boek NR. 10 en een stuk of wat plagerijtjes goed om z'n 'Ik zal eens goed komen lachen met:' aan te vullen. We hadden het over een vaak voorkomend fenomeen: kunstenaars die na het project de materialen meenemen. 'Dat is stroperig,' zei iemand. Stefaan Dheedene was er komen bijzitten, de Matinee liep op z'n eind.
Op het woonerf een zware motor en een zekere Marc, Frederik Cornelis had hem iets over crox gezegd. Simon en Hendrik springen binnen en halen de flatscreen weg. Iemand steekt affiches binnen: FLAT NINE, jam de luxe in de spiegeltent tijdens de Gentse Feesten, elke nacht van 1 tot 3.
Sofie is aan het opruimen. Iemand heeft koffie gemaakt. Op de tafel in de hall - de tafel van Stijn - liggen twintig exemplaren van crox-boek NR. 10, elk met een andere cover. 's Ochtends Ivago bellen maar daar nemen ze niet op. Berten liet weten dat hij zijn gerief bij voorkeur pas volgend weekend weghaalt. Zelf heeft hij geen rijbewijs.
Twee bezoekers uit Nederland, ze zijn nog net op tijd om de projecten van Michiel en Sanne mee te pikken. Gisteren, met die Matinee, hadden we in crox eigenlijk best een leuke dag. Rond een uur of vier was er een concert van Steffie. Tijd geleden, zei ze. In de grote zaal. Noël stak een handje toe. Met Peter reutelende grapjes over crox-boek NR. 10 en een stuk of wat plagerijtjes goed om z'n 'Ik zal eens goed komen lachen met:' aan te vullen. We hadden het over een vaak voorkomend fenomeen: kunstenaars die na het project de materialen meenemen. 'Dat is stroperig,' zei iemand. Stefaan Dheedene was er komen bijzitten, de Matinee liep op z'n eind.
Op het woonerf een zware motor en een zekere Marc, Frederik Cornelis had hem iets over crox gezegd. Simon en Hendrik springen binnen en halen de flatscreen weg. Iemand steekt affiches binnen: FLAT NINE, jam de luxe in de spiegeltent tijdens de Gentse Feesten, elke nacht van 1 tot 3.
Abonneren op:
Posts (Atom)
