vrijdag 25 juli

Of op gegeven ogenblik, zonder dat ze het van elkaar weten, twee of meer personen in eenzelfde editie van bijvoorbeeld Toussaint dezelfde bladzijde en op die bladzijde dezelfde woorden lezen, op hetzelfde moment, en tijdens het lezen van die woorden hetzelfde denken. 'natte badhanddoek' waarmee je (a) iemand om de oren kan slaan, die je (b) na gebruik over de rugleuning van een stoel hangt, aan de beschikbare hanger, of (c) laat je op de badkamervloer liggen of hang je over de rand van de badkuip (de handdoek bestrijkt de hele lengte van de badkuip), of (d) hang je in het droogrek of aan een waslijn, nat (e) omdat het droogzwieren van de wasmachine het niet deed, omdat de handdoek terwijl je je haar aan het drogen was in de badkuip viel, of (f) iemand heeft er de keukenvloer mee gedweild (later ontdek je dat de hond in de keuken op de dweil heeft gekakt), (g) de overzet waarop je je bevindt is gekapseisd en je rugtas (waarin zich de badhanddoek bevindt) is in het water van de Oostzee beland.

18u. Na het openen van de croxpoort ga ik meteen aan de slag. Ik keer de afkortzaag ondersteboven (de afkortzaag die nog altijd voorin de corridor stond) en berg het ding op in de stockruimte. Met een veegborstel, een heel erg brede, veeg ik de corridor door de borstel nagenoeg zonder inspanning voor me uit te duwen, eerst rechts tegen de muur aan (hier patrouilleren de stofpluimen), later naar het midden van de corridor opschuivend (tijdens het verschepen van de gipsbalen hebben we er wat gips gemorst) om tenslotte het in de doorgang bivakkerende zagemeel - een brede en als een grote olievlek uitgesmeerde hoeveelheid - tot een kleine terp te herleiden, na een kleine rondgang in de hall aangedikt met stof, sigarettenpeuken en de dorre blaadjes van het geitenblad.
Het woonerf baadt in witheet zonlicht. Ilse, de buurvrouw, zei dat ze ergens heen moest. In de binnenstad is een massa volk.
In crox is het voorlopig rustig. Wouter van Smeraldina Rima en Cian Nugent springen binnen. Er is geen haast, we hebben alle tijd. Zo gaat het er in het zuiden aan toe: geen enkele behoefte om je waar ook over op te winden.
Cian (spreek je Kegan uit) heeft gisteren z'n verjaardag gevierd. Is negentien. Afgaand op de cd had ik iemand van minstens een jaar of dertig verwacht. Hij stelt op in de witte ruimte en gebruikt een van de stoeltjes van Joris, het rode waar Joris met tippex het woord AGAIN op aanbracht. Ik vul de frigo bij, breng de display op orde en zeul stoelen naar de witte ruimte. Wouter houdt zich met de edities van Smeraldina Rima bezig en noteert op een papiertje: INKOM 3 EURO. Levi betreedt de hall. Het gesprek komt op het geplande vinyl van Maris en Wooley. Bart heeft een master van zijn opname in crox te maken, dat is de eerstvolgende stap.

De soundcheck zit er op. Cian komt aanslenteren in de corridor, Levi en Wouter zijn met de display van de koopwaar bezig. Of er een mogelijkheid is om te internetten, vraagt hij.
Ik betreed het zonlicht. De reukerwten zijn uitgebloeid, tussen de blaadjes die onderin al geel kleuren, hangen dikke peulen.
Hans van The Portables en Sterre, z'n vier maanden oude dochtertje. We hebben het over Sterre en waar ze die naam vandaan hebben.
Gaetan heeft de matten, ontdek ik, in de stockruimte gestapeld. Dat is net zo goed. Köhn, alias Jürgen van The Portables, treedt aan. Ruig opgeschoten, postuur. Yannick Franck springt binnen en stelt me aan z'n vriendin voor, een blonde vrouw uit Finland. En er is nog volk. Ze stromen toe, de in het concert van Cian Nugent geïnteresseerden. Marc is van de partij. Vanavond had hij best wel wat anders willen doen, zegt hij. Met dat weer, bedoelt ie. Hij komt filmen en heeft ook een apparaatje bij om het concert op te nemen.

De Dupont en de Martens pils worden op prijs gesteld. Yannick deelt mee dat hij van plan is om in Gent te komen wonen. Het gesprek komt op de huurprijzen en dat Leterme maar beter opkrassen moet. En dat ze meteen ook Vlaanderen opdoeken, het neo-Nazi gedachtengoed van de Vlaamse zaak is om te kotsen. 'Als ge met een gast als Bart De Wever samenwerkt,' merkt een van de aanwezigen op, 'kunt ge moeilijk zeggen dat het voortbestaan van België een bekommernis is.'

Köhn doet het voorprogramma. Ze zijn met z'n tweeën. Na een pauze van een kwartier of zo begint Cian aan de hoofdschotel. Briljante gitaartechniek. 'Een stuk complexer dan zomaar folk,' merkt iemand op.