donderdag 24 juli

Een tandenstoker. Op het water drijft een tandenstoker. He, kijk, aalscholver, een tandenstoker. Aan de belendende tafel hebben ze het over Proust. Bootjes toeren over de Leie en mensen begroeten elkaar.
'Je herinnert je bepaalde gedragingen,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'gedragingen van jezelf. Gevoelens.'
De aalscholver heeft een visje gevangen. He, kijk, een visje.
Het is het tweede visje, of een derde of vierde misschien. Een half uur eerder had hij het eerste gevangen. De aalscholver slaakte een triomfantelijk kreetje: 'Kijk eens, visje! visje! visje!'. Het visje deed alsof het niet spartelde maar dat hielp niet, weinige ogenblikken later verdween het in de keel van de aalscholver.
'Het kader: je herinnert je bepaalde gedragingen. Later opnieuw, maar intussen is er een ander kader. De herinneringen die je je herinnert zijn andere herinneringen, je herinnert je dingen maar binnen een nieuw kader. Binnen dat nieuwe kader zijn het andere herinneringen.'
De persoon die het aan het woord is, legt uit wat Proust voor hem betekent. Dat de herinnering verandert.
De aalscholver heeft weer een vis gevangen, een juichkreet klinkt over het donkere water. Dag herinnering, vis, dag vis. Het wijfje komt er bij want dit keer is het een tamelijk grote vis. Kan met z'n tweeën, probeert ze.
De aalscholver verdwijnt onder het wateroppervlak.
'En de emotie,' zegt het blonde heerschap, hij zit met z'n rug naar me toe, 'de emotie is wat je niet wil.'
'Of,' zegt de dame, 'wat je pas paar dagen later...'
'Dat wel.'
De blonde knaap lijkt op alles een antwoord te hebben. 'Sex en ratio, de plezierige dingen, het heeft een invloed op je limieten.'
Aan de brug is een rumoer. Op het water gaan bootjes langszij. Er is een kano en wat later een yacht.
'Alle vazen die je zou willen...'
Aan de belendende tafel, acteurs wellicht of theatermakers misschien, hebben ze het over het toneelbeeld. '...stuk smijten.'
'Moet je minstens zeven keer doen,' grapt het blonde heerschap. 'Alles stuk smijten, zeven keer.'
Dan ga je koffie drinken.

Op het terras van de beroemde schrijver staat een potplant.

Door de binnenstad slenteren, een massa volk, en in het Baudelopark belanden. Het parkje zit tjokvol. In de spiegeltent hebben ze een jam met Maarten Weyler.
Hoe het is om een menigte te bekijken. Primo, je bekijkt geen menigte, je bekijkt individuën, handelingen, dingen, gebeurtenissen. Op gegeven ogenblik begin je parallellen te zien, identieke handelingen, vergelijkbare gebeurtenissen, gezichten met, andere zonder identiteit.