zondag 27 juli

Uitleg. ('het uiteenzetten hoe iets in elkaar zit, hoe het gelezen moet worden, waarom iets is zoals het is', Van Dale, 14de druk blz. 3729)
Dat ge iemand die geen toeter van dubbele boekhouding afweet, uitlegt waar zo'n dubbele boekhouding voor dient. Bijvoorbeeld dat ge voor twee aparte afrekeningen niet dezelfde bonnen kunt gebruiken. Dat met handen en voeten uitleggen. (en nog voor ge een woord had kunnen zeggen, beseffen dat het met dit soort mensen geen zak uitmaakt)

Rilke.
Uitleggen hoe Rilke gelezen moet worden.
-Meester...!
-Ja, jongen.
-(kotst)

Hoe Rilke gelezen moet worden.
Moet Rilke gelezen worden?

Seghers, die geen nagel had om aan z'n gat te krabben, sleet z'n etsen aan de plaatselijke middenstand die de meesterwerkjes als boterpapier gebruikte. De moderne en actuele kunst maakt eenzelfde fenomeen mee, over het werk van een kunstenaar wordt geschreven als het op een of andere veiling een recordprijs haalt.

Vraag niet goed verstaan zeker.
Ok.
Dat ge Melopee niet eens kunt uitleggen. Dat ge mee zijt in Jespers die een Singer naaimasjien kocht of dat ge niet mee zijt.

En nu we het er over eens zijn,

Iemand die ge niet kent komt aan tafel zitten, ge geraakt aan de praat en zonder dat ge elkaar leert kennen is er een eerste verband. Er hoort geen uitleg bij.

Voor het lezen van Melopee hebt ge niet eens een minuut nodig. Het uitleggen ervan duurt een eeuwigheid.

Net als huisvuil hoort het woordje uitleg wekelijks opgehaald te worden. Het zou de verstandhouding zuiveren.
Probeer een haiku uit te leggen. Als 't lukt heb je geen haiku meer.

1
Het draadje aan een
roeste tak en het zonlicht
roest aan een draadje.

2
Probeer een haiku
uit te leggen. Als 't lukt heb je
geen haiku meer.

3
-Meester...!
...!
-Ja, jongen.
...! ...!
-(kotst)

Als bij elk kunstwerk een vuilnisvak vol uitleg hoort.

een zonsondergang

Couscous à la manière de Charms: aan een van de belendende tafeltjes zit een man die ze over het hoofd hebben gezien. Hij stierf de hongerdood. Ook zijn dood wordt over het hoofd gezien.
De kelner maakt een grapje: wie een glaasje plat water wil, moet maar in de Leie springen.

Opsomming. Een waterpijp, kralen, potterie, lampen die op ingedeukte jachthoorns lijken, een meisje kotst kippebeentjes op het straatdek, topjes, tapijten, de anonieme tafelgenote gsmt (we gebruiken elk een helft van de tafel zei ze op sympathieke wijze), polsjuwelen met onontwarbare cijfertekens, kleurrijke jurken (de kleuren zijn fel zoals in de schilderijen van Matisse), groen, oranje, roze, blauw, rokken met een fel gekartelde zoom, schalen (al of niet van zilver), spiegels, vloermatten en salontafeltjes waarvan de bovenzijde zich tot een mand (of fruitschaal) beperkt. Boven het stadje hangt een ultralichte, bijna transparante hemel. Michaël en Xenia achter op de fiets. Zeg voor dat optreden in Bozar, moeten ze nu een tekstje of niet. Ja, ze willen graag een tekstje, geeft Michaël toe. Mensen flaneren over het kruispunt. Wolkenflarden, een archipel, oeverloze nevel en een vlechtwerk van vlokkige strepen. Onderin morst het zonlicht met soepresten. Het is als de beginsequens van Les Yeux Bleus Cheveux Noirs: 'Une soirée d'été, dit l'acteur, serait au coeur de l'histoire. Pas un souffle de vent. Et déjà, etalé devant la ville, baies et vitres ouvertes, entre la nuit rouge du couchant et la pénombre du parc,'
Af en toe is een flard muziek te horen. Een routier van Pizza Cesar scheurt over het kruispunt. Tuur van Opatuur wandelt richting Kongostraat. Het jazz-cafe is opgedoekt. Verkocht. Tweehonderdzestigduizend euro en een klets. Die prijzen tegenwoordig. Tuur is met pensioen, was eigenlijk al met pensioen toen ik hem leerde kennen. Intussen is Opatuur een mobiele jazzclub. Een van de locaties waar hij onderdak vond is De Centrale. Interessante evolutie. En met het vertrouwde concept, geen drum. Giuffre, klassiek voorbeeld. Giuffre, Bley, Swallow, geen drum.
Dat het Lacey was die zijn saxofoon vergeten was, is fout, maar de rest van de anekdote klopt wel. Het was Jacques Pelzer uit de Luikse scene. Hij was z'n saxofoon vergeten. 'Merde, j'ai oublié mon sax.' Tuur heeft toen wat rondgebeld tot hij iemand vond die een sax ter beschikking had en Joris kroop achter het stuur van z'n auto.

Boven het panorama is een met bijna onzichtbaar grijs dooraderd uitspansel. Het grijs heeft de kleur van een transparante plastiekzak. In de regio onderin een opeenhoping van donkere dampen.
Iemand speelt een musette. Langzaam kleurt de hemel donker. Onzichtbare patronen.