Ik telefoneer naar Hotel Flandria. Vijf uur. Marc en Frips zijn druk in de weer. In de binnenstad bleef het maatschappelijk belang intact, de middenstand floreert. Crisis? Dat woord heeft betere tijden gehad. Hoeveel bloeiende activiteit gaat schuil achter het toverwoord. Meeuwen hangen boven de vaargeul, een koppel waterhoenen ploetert door het dikke water. In het achterste deel van de grote zaal is de presentatie van het werk van Ryosuke Cohen in kannen en kruiken.'t Ging niet van een leien dakje. Cohen, die in Tokyo woont, had het werk in kartonnen kokers naar Halvemaanstraat 113 gestuurd. Negen grote vellen stampvol stempels en daarover vijf silhouetten - in een zwevende positie zodra ze aan de muur belanden. Het is vooral dat laatste dat nogal wat voeten in de aarde heeft.
Ik pik Anna Banana op in de Barrestraat. We rijden via Sint-Jacobs. Anna brak haar pols, dat is in Rome gebeurd toen ze achter Vittore Barone over een plein rende.
Halvemaanstraat 113, avond
Elegant als een egel van Muriel Barbery. Het boek, waarvan de cover niet zichtbaar was (de cover toont een zwarte kat die over een reling sluipt), is bedolven onder Groen Leven Water en Energie Besparen 50x milieubewust van S. Berry en Brieven van H. N. Werkman, een editie van privé-domein (Werkman, lees ik op de achterflap, werd gefusilleerd door Duitsers op 10 april 1945, 'luttele dagen voor de bevrijding') en dat op zijn beurt onder iets over Indie Publishing - How to Design and Produce Your Own Book.
Het zichtbare deel van de boekenstapel is het eerste deel van Heimelijke Vreugde van A. L. Snijders en als je dat boek optilt is er De Zwarte Zee van Konstantin Paustovskij. Interessanter, consistenter, een sublieme roman, is Kara Bogaz, van zelfde auteur. De Baai van Kara Bogaz van Paustovskij is een huzarenstuk. De feiten spreken voor zich: Tijdens de oktoberrevolutie bleef Paustovskij in Rusland. Nabokov nam de benen, Paustovskij bleef. Aanvankelijk geloofde Paustovskij in de zaak, dat blijkt uit de eerste delen van z'n autobiografie. Aan die autobiografie was Paustovskij nog niet begonnen toen hij De Baai van Kara Bogaz schreef, de geschiedenis van een zoutmeer. Het was dit of onder dwang over het proletariaat schrijven.
Marc is in de keuken bezig. Anna Banana, Frips en Frusti zitten voor de kachel. Ik open Elegant als een egel - dat er mensen zijn die dit soort titels bedenken, het verbaast me - en lees de eerste zin: ''Marx heeft mijn kijk op de wereld veranderd,' verklaarde me vanochtend de jonge Pallières, die over het algemeen nooit het woord tot me richt.' Prachtig. Prachtig. 'die over het algemeen nooit' dus Laten we het hierbij houden --> eerste zin. De rest van het boek is ongetwijfeld niet van die aard dat het mijn kijk op de wereld verandert.
Marc neemt de resonator en tokkelt een deuntje. Geen pottenkijkers in de keuken, hattie gezegd.
de maaltijd
Een gewokt ratatouille van soya-pasta, brocolli, courgetten, gele paprika en wortelen geserveerd met basmati rijst en een sausje van oesterzwammen op smaak gebracht met mosterd van Tierenteyn. De salade is een mix van diverse soorten salade en tomaat, avocado, gedroogde tomaat, oliedik, en stukjes okkernoot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten