Landschapdikte. (misschien moet je dat met een s schrijven: landschapsdikte. Of het dan om dezelfde landschap gaat, weet ik niet) Een week geleden was het landschap dunner.
Iemand zei: zodra het regent. De eerste regen. Door die eerste regen gaat van de bomen het bladerdak bol staan en op straat zie je mensen met een paraplu.
De reikwijdte van het landschap. Hoe ver reikt het landschap? Is het tijdloos? Geen seconde. Is het zonder eeuwigheid? Amper. Is het ver? Landschap van... tot... (houdbaarheidsdatum)
Het zit dik in het groen.
Of: plaatsaanduiding. Alpes maritimes. Een wegje. Road to Nowhere. Hoofd pratend. Doet het altijd, dat hoofd, het praat.
Ook de berkjes met hun wintervaste witte stam. Stam- of berkenwit, van Oudt Holland waarschijnlijk.
Van de berkjes zie je - voel je, weet je - dat ze net zo goed zonder kunnen. Bladeren is iets waar ze eigenlijk niet aan denken.
De file - richting Brussel altijd file - is dit keer op 5km van Groot Bijgaarden. Ik heb een afspraak in de Walvis, met Vadim Vosters. We rijden naar z'n atelier vlakbij de kerk van Molenbeek. Een reusachtige loft, labyrinth van gangen en kamers. Het atelier zelf is zonder ramen. De schilderijen van Vadim zijn als wilde dieren. We laden het everzwijn in.
Later rijden we naar een gebouw aan het kanaal. In de sluis staat het water tot een meter van de ka. In het gebouw, een fabriek waar onder andere Denis woont - ze gaan het ding slopen dus Denis moet er uit - halen we een set diaprojectoren op. Dan gaat het richting Gent. Ter hoogte van Groot Bijgaarden een pitstop: Vadim broodje zalm en kruidenkaas, de chauffeur eentje met bacon & egg. Geen muziek. Het geluid van de autosnelweg, de verkeersstroom, een basso continuo en de musette van het landschap. De berkjes talmen.
Het woonerf. We laden uit. Eerst Lucie. Lucie en Vadim hebben nooit eerder samengewerkt. Er hing regen in de lucht. Het woonerf baadt in zonlicht. Marie springt binnen: unit 10 is voor het eerst voltallig. Sporen van vorige units (1-8):
1. KAMP vignet. Voorin corridor, ter linkerzijde, 10cm boven vloer.
4. Gaten op 2m hoogte halverwege corridor.
6. Flarden geruit papier halverwege corridor.
7. Bruine strepen, een restant van papier dat in vlammen opging.
6. Een reepje papier met rode strook.
4. In de ruimte zelf: een kaliber oogvijs van het grote type. Bevindt zich sinds unit 4 ter rechterzijde vlakbij de doorgang.
1. Een bewakingscamera.
4. Inkervingen. De sporen van een ingreep. (toen ze de tekeningen van Maud wegsneden)
2. Een roze streep onderaan de houten achterwand, 3 stappen ver.
8. Een grijze rechthoek duidt de plaats aan waar het hok stond.
5. Een grijze rechthoek duidt de plaats aan waar de kachel stond.
1. Dummy, rechterbovenhoek.
3. Kelly stak de camera's van Antoine binnen. Of dat foto's oplevert is niet geweten.
We rijden naar Kemzeke.
's Avonds is er een concert van Lexie Mountain Boys, een gastproductie van KRAAK. Ze hebben de brainboxruimte ingepalmd. Lucie en Marie zitten in de mediaruimte.
Wij hebben voor friet gezorgd, de Baltimore girls van Lexie Mountain Boys bezondigen zich aan pizza en het kortetermijngeheugen van de organisatoren kampt kennelijk met een kortsluiting: het had allemaal eigenlijk best wat stiller gekund.
dinsdag 28 april 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten