woensdag 29 april

Zon spoelt over het woonerf. Vadim veegt. Ik breng het archief op orde, rangschik de vele honderden catalogi en bots op een door Jan De Cock gesigneerd exemplaar van 'Le Demon du Jeu' (André Byll, Ed. Le Tapis Vert, Bruxelles 1939) met een eerste - acrobatische - zin, zin uit de oude doos: Quant à bout de jouissances, décrépi par l'abus des bonnes choses, saturé de plaisirs, gavé d'ivresses, las de toutes joies, l'homme mûr tourne ses yeux sans vie et sans gaîté vers sa morphine, celle qu'il croit moins nuisible que la drogue elle-même; quand il veut, par le jeu, augmenter ses revenus, illusion peut-être, et rêveiller en lui des joies à jamais défuntes, on peut croire qu'il arrive à la "passion terminus", celle qui engloutira son cerveau, sa fortune, sa dignité. (craquelures d'antan)

(a) Het probleem met catalogi is dat ze boven elkaar uitsteken. --> kniplijn (er aan de bovenzijde een stuk afsnijden)

Bijeenvegen van peuken, stofjes, papier. Ilias, vaste medewerker van Geert van de Foundation, is in de witte ruimte bezig.
Ik bel aan bij Ann en Gaetan. Gaetan opent de deur. We praten.
Vadim holt van hot naar her. Een grote machine is aan het rollen gebracht:

VIJF STAPPEN OM EEN ROL RAAMRUBBER TE PAKKEN TE KRIJGEN

Stap 1. Vadim telefoneert naar Mevrouw Stellemans. Zij heeft de sleutels van het gebouw waar de rol raamrubber terecht kwam.
Mevrouw Stellemans heeft het heel erg druk. Toch vindt ze nog even tijd om naar CC Scharpoord te rijden.
Stap 2. Christophe De Jaegher, artistiek directeur Beeldende Kunst van CC Scharpoord, neemt om 17u een trein richting Brussel. (want woont in Brussel) Ze spreken af dat hij de rol meeneemt en in Gent Sint-Pieters, tijdens het korte moment dat de trein daar stilstaat, aan Vadim overhandigt. Het noodzakelijke tijdstip van de transactie is 18u stipt.
Stap 3. 17u30. Vadim rept zich naar het Dampoortstation en neemt de trein van 17:36 richting Gent Sint-Pieters. De trein heeft 8' vertraging. Fataal: hij dreigt de connectie met de trein richting Brussel te missen.
Stap 4. Vadim belt naar Tatjana Pieters van OneTwenty met de vraag of ze het ziet zitten om de rol raamrubber in Gent Sint-Pieters op te pikken. Tatjana rept zich naar het perron waar de trein uit Knokke elk ogenblik arriveren kan. Ze is er net op tijd. Christophe De Jaegher overhandigt het pakje aan Tatjana Pieters. Christophe spoort door richting Brussel. Weer dreigt het fout te lopen: Vadim en Tatjana missen elkaar.
Stap 5. Vadim rept zich naar OneTwenty. Onderweg telefoneert hij naar Tatjana. Ze zit op een terrasje, verneemt hij, aan het Maria Hendrikaplein, heeft het raamrubber bij. Detail: ook de assistente is kortgerokt.

Nog zo'n situatie: VOOR vrijdag - want vrijdag is het een feestdag - moet hij een drukker vinden die bereid is om de etiketten voor de bierflesjes van het unit 10 bier te drukken. Een stevig biertje naar het schijnt.





Een van de meisjes van Lexie Mountain Boys had beloofd om de sokkel terug te plaatsen, wat ze niet deed --> wat ze niet deed omdat - logica - de sokkel na het concert zijn betekenis was kwijt geraakt.
Een belofte en de betekenis, twee zo van elkaar verschillende dingen dat het verband net zo vaak zoek is.

Vandaag hebben we DE ONDERNEMING op visite, een initiatief van de heren Van Den Eynde en Cremers. Ook Behaeghel is van de partij. Binnen De Onderneming heeft hij geen specifieke en tegelijk toch een heel erg bijzondere functie: hij kijkt toe. Als alles naar wens verloopt, heeft Behaeghel niets om handen. Als het fout loopt evenmin: in het ene geval komt Van Den Eynde met het antwoord en in elk ander geval reikt Cremers de oplossing aan.
Na tal van hilarische interventies is er een lezing over Bore Out, de tegenhanger van het Burn Out syndroom. Vooral wie jarenlang onder zijn niveau werkt, heeft er last van. De symptomen zijn ongeveer dezelfde als die van Burn Out. Drie sprekers wagen zich aan de tekst, eerst de lijzige Meneer Cremers, dan de driftige en dictatoriale trekjes vertonende Meneer Van Den Eynde, dan Cremers senior (een vertrouwde stem voor wie met het erfgoed van cultuur op televisie vertrouwd is) en tenslotte Meneer Van Den Eynde die de oplossing voorleest. Na de lezing is er een muzikale entre-acte met de Janis Joplin machine - gitaar en vocals, de vocals zijn die van Meneer Van Den Eynde, eigenlijk - en Mevrouw Véronique De Cock, naakt, op percussie met vuilnisbak.
Mevrouw Niks zorgt voor broodjes en ingenieur Van Speybroeck geeft een demonstratie met de plotter DXY-990 van Roland.

Een van de verzoeknummers is een optreden van Reg Carremans voor de verandering ingeleid door het Bolus Trio van kunstpaap Fabre & Coke: Fabre met z'n kop in een toiletpot, grommend, gillend.
'Carremans zit diep,' merkt iemand op.
En Van Den Eynde (gevat): 'Carremans zit vast.'

Cremers, Niks, Behaeghel, Van Speybroeck en Van Den Eynde nemen de laatste trein richting Antwerpen. Vadim is bezig in de brainboxruimte, experimenteert met licht- en beeldprojectie.