Gisteren is het gebeurd. Een bestuursvergadering waarbij alle bestuursleden zoveel winden lieten dat ik stiekem het lokaal verliet. Eerst deed of ik een sigaret opstak. Toen ik dat deed, werd ik door een griet aangeklampt. Nu ja, zoiets gebeurt. In mijn familie geloof ik heeft alleen mijn vader daar helemaal nooit last van gehad, om daarna sporadisch te bekijken, zonder diepgang, of er toch nog wat te drinken was.
Van de diplomatieke betrekkingen tussen gras en struikgewas en zand valt uiteindelijk alleen het spoor op, een spoor dat zich altoos aanpast, niet verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten