woensdag

Aanzet tot breuklijn. De blik met de intentie van een nog niet zichtbare breuklijn. Het water is smerig als het tafellinnen na een copieuze maaltijd. De gesprekken zijn onbeduidend. Eenmaal uit de verpakking is het verlangen de kop ingedrukt. Het A.U.B. noteert betaalde vriendelijkheid. De kanttekening is voor een halfnaakte schouder, de prikkel een loodlijn tussen binnen- en buitenkant. Jeuk. Het gedragspatroon een aanraking tussen twee of meerdere nog niet gedefinieerde punten. Het zaallicht gaat uit en dan betreden de schimmen van ingewanden en speekselbevoorrading het toneeldecor met een diepzinnig oudgriekse buiging. Schimmen hebben geen voorkeur. Wat aan natuurwetten toegeschreven wordt, is hen onbekend. De minnaar is een blinde beul, het slachtoffer aangenaam getroffen door zijn verraderlijke vastbeslotenheid. Haar nooit falende blik heeft het vonnis uitgesproken. Voor de uitvoering ervan ontbreken alleen nog mes en vork.

De boreling vrat zich een weg door buitenbaarmoederlijke materie. Beul en hoer werden aangebracht in kleine porties, waarbij nooit duidelijk was wat het offer was.

Voor de onverdroten maar niet altijd blijmoedige ijver op het kantoor van de immobiliënraffinaderij ontving zij een historisch-correct uitgevoerde namaak van de ring der Nibelungen, hij het obligate paar witte sokken met een rode en een blauwe bies om de enkel. De sulfaatwinning in de als rooksalon ingerichte bijkamer liet te wensen over. Het notionele product had een forfaitscore en de debatten ontwikkelden zich rond de veeleer toevallig door een van de tantes gestelde vraag aan wat het meest nadrukkelijke verlangen toegeschreven moest worden, het flesje kontwater, een alcoholface, één kwarteeuw zitvlees, zo dik zijn dat ze op een poster kon en hierdoor alsnog plat leek, of die anekdote van Mona en Appolinaire.
Het Provençaalse etablissement overigens had een exquise keuken. Een neef van de genibelungde freule had het over een plek waar je à volonté kip- en breinburger krijgen kon en de punten die je daarmee verdienen kon, zodat je, om maar een voorbeeld te geven, na vijf big size burgers als supplement gratis een penis en een of meerdere Latijnse spreuken aangeboden kreeg van de politieke fractie naar keuze.

De ellendelingen, merkte iemand op, zijn in de meerderheid. Waar zitten ze, vroeg een grappenmaker. Daar, in dat hoekje. Komaan, er op af. Met hoeveel zijn ze? Vijf miljoen. Vijf miljoen... een minderheid. Met hoeveelheden van die orde tel je tot een twee drie. Als ze er dan nog zitten, zijn ze uitgeteld.

De paradox van het paradoxale is dat het om een algemeen aanvaarde facelift gaat, waarover het gemiddeld na zes jaar tot een nieuwe beslissing komt.
Met vijf miljard voorkeurstemmen had de demiurg machtsvertoon of zelfs maar het nemen van beslissingen overbodig gemaakt.

Populaire bestemmingen: het avondjournaal.