De persoon waarover we het die avond hadden zou altijd het grote gebaar nagestreefd hebben.
We gebruiken de verleden natuurlijk niet alleen omdat hij dood is, vermorzeld onder het veel te grote gewicht.
Zo spreken we evenmin van het hooi en van de drek waarin hij verscholen zat.
We weten dat hij ook als knaap het grote gebaar nagestreefd moet hebben,
zich reeds als tiener voorstelde een van de belangrijkste zo niet de belangrijkste kunstenaar van zijn generatie te zijn
en er alles voor over had om een plek te veroveren in die van alle meest belangrijke zaal,
hoewel ze er niet altijd een sokkel ter beschikking hebben.
Als boerenknecht deed hij het met de boerin, als soldaat met de koningin. Met wat hij nastreefde had hij het hele garnizoen ter beschikking,
ook de sukkel die zich keizer noemde en met alles wat hij er aantrof ook de enormiteit van het heelal,
met alles wat hij daar vond,
met alles wat hij daar roven kon,
met alles aan middelen wat in het hoofd van anderen aangetroffen werd.
Wat hij maken zou, net voor hij het schavot betrad, iets dat zich net boven het schavot bevond.
Het stofje, een kleinigheid, de zure pis van een jonge geit
en wat hij van nog honderdduizend andere dingen vergeten was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten