zondag 6 december 2015

zij

1

Zij zal niet vastnemen de gladde buik van de vork,
de volle gladheid van zijn penis.
Ze tilt de volle, gladde buik van het zuinig met rode wijn gevulde glas
tot de linker oorschelp,
waar twee vingers zich heel even met een haarlok bemoeien,
vijf vingers, één hand, vingers
die onbedoeld zuinig om de voet van het wijnglas sluiten.

De apin, van een tot op heden onbekende soort, die aan een liaan
tussen het zwart en wit van de vertrouwde dingen tussen de woorden heen en weer beweegt,
de stok grijpt
en net voor de stok in een tuimeling verandert en breekt
zuinig en gretig met haar tenen naar de dikke tralies kijkt.

2

Zij zal haar linkerhand hoogstens over de achterzijde van haar schouder naar het beekje sturen
waar het takje drijft,
de volle gladheid van het instrument,
en daar hoogstens aantreffen, onder het kledingstuk, wat vingertoppen aantreffen onder een kledingstuk,
de naakte huid van het begin van haar naakte huid, onder het kledingstuk,
de rugzijde van het begin,
de hongerige poten van een spin, de poten van een dode hond, de bladzijden, het spinrag
en als haar linkerhand ook de trage beweging van het orgasme stuurt
en de poten van het instrument,
de uitzinnig beleefde buiging van een jonge hond die met haar intussen niet langer zichtbare huid
op een oceaanstomer naar Buenos Aires zit.
Beekjes spatten uit de patrijspoorten. Huid is van alles het begin.

3

Linker- en rechterhand samen hebben het Kantiaanse model, toen de net zo geleerde als boerse impulsen pens en appelmoes op het tapijt morsten.

Hoeveel van de verzonnen verschijnselen bleef is niet bekend. Het stukje, een interview. Zij
zal het magazine
hoogstens heel even aanraken en ongeïnteresseerd door de bladzijden waaiend het A tot Z van de publieke rotzooi,
waar ze om een of andere reden niet eens drie seconden voor neemt, tot het tapijt in het salon herleiden, waarop ze zo meteen naar achter gaat.

1 opmerking:

sinterklaas zei

die volle gladheid, een zwarte piet