maandag 21 december 2015

maandag 21 december

Transcriptie van Thursday 21 December, The Virginia Woolf Diary volume 4; Penguin Books, 1982; p. 194-195, DECEMBER 1933.

De Woolf transcripties, waaraan ik intussen zoveel tijd besteedde dat het me vrolijk fluitend tot Wladiwostok gebracht had kunnen hebben, hoewel ongetwijfeld een nog buitenissiger project te bedenken valt, zijn geen succes. Ik had net zo goed een vertaling naar het Nederlands of naar het Turks van Les revenentes geprobeerd kunnen hebben. Of een Oezbeekse versie van de over honderden kilometers uitgestrekte landerijen in Manitoba, met toch minstens één lichtpunt meen ik, telkens ik het woord kameel schrijf, zou zich inderdaad ook werkelijk een kameel voordoen, net zo reëel als de dingen die de buishoed van een goochelaar toveren kan. Bert Bakker formeel, zelfs een minder lichtzinnige vertaling van de dagboeken zouden ze onder geen beding gepubliceerd hebben. Dus waarom tijd zoek maken met dit project. Een nieuw project bedenken, waarom niet, en meteen aan de uitvoering daarvan beginnen. Een nieuwe methode bedenken. Dat net de Oezbeekse versie van die methode als enige het pluspunt biedt dat het niet gepubliceerd hoeft te worden, verontrust me niettemin. Wat ontbreekt aan de Arabische versie om niet zo goed als meteen in Slade te belanden, in de kleinste kamer, en met een Master van toch minstens twee jaar met het blauw van Derek Jarman net datzelfde blauw te doen. Ik heb het vaker gezegd en ik zeg het nog eens, omdat het blauw van Derek net 's ochtends nog blauwer is, zo blauw dat het ook zonder universitair diploma tot kleine, fijne ideetjes verpakt kan worden waarover vervolgens essays geschreven kunnen worden die helemaal niemand leest. Niet langer het melopee van Paul maar wat Paul met z'n melopee bedoeld had kunnen hebben, dat het object bestaat en hindert en dus net zo goed vrij van dat soort hinder als een door wetenschappers ontworpen prothese gepresenteerd kan worden, met een index, met differentialen, met essays die je niet lezen kan voor reeds na het lezen van de eerste zin dom in slaap in te vallen. Gek toch. Zo een enorme hoeveelheid aan veelbelovende lectuur die onleesbaar is. Te dik en te hard om in een keer door te slikken.

Geen opmerkingen: