Let's call her Fraulein Katz. Fraulein Katz heeft een bruine vacht, witte vlekken, zwarte vlekken, vier poten en een vlooienband.Matthew had een mailtje gestuurd, ze zouden om 14u36 in Gent Sint-Pieters aankomen. Het is halfdrie. Ik stap onder de bomen door, het is een prachtige dag, ik had Yannick getelefoneerd, we hadden een afspraak au Rue Capitaine en morgen komt beter uit, ik deed het dossier op de post, de persoon aan het loket is een oude bekende en op straat kwam Sabrina stappen. De display in de stationshall geeft aan dat er om 14u38 een trein is die richting Brugge en Oostende gaat. Ik stap door naar perron 10, schaf me ter hoogte van perron 6 een broodje aan. Om 14u41 exact schuift het treinstel aan. Ik sta op het perron. Je kan het toestel van ver zien aankomen. Ik neem de trap naar de ondergrondse doorgang, wat later volgt een vloed van forenzen. Geen Kevin en Matthew evenmin. Ik stap naar de stationshall. Op de display in de hall staat nog steeds dat er om 14u38 een trein is die naar Brugge en Oostende gaat. Het is 14u44. Ik wandel opnieuw naar perron 10. Omdat ik niet iedereen tegelijk bekijken kan, bekijk ik helemaal niemand tot ik, ongeveer ter hoogte van perron 6, twee personen merk die naar me toekomen zonder haast te maken. Gisteren waren ze in Frankfurt, verneem ik.
We rijden naar Flandria Hotel. Twee kamers met badkamer, dat is wat we gereserveerd hebben. Ik maak een foto van het boekenrek in de lounge, wacht met het broodje tot ik thuis ben, neem De Standaard door.
De soundcheck is om halfzeven. Ik bestel een pizza spinazie bij Roma pizza. Twee jongedames springen binnen, ze komen uit Roemenië, Amelia en Brindusa, ze komen voor het concert van Talibam! Amelia heeft Talibam! in Boekarest meegemaakt. Het gesprek komt op feminisme. Vrouwen hebben zich de pantalon en het colbertje eigen gemaakt. Op straat zie je agentes, vrouwen die aan buurtcontrole doen, andere die boetes uitschrijven, er zijn tram-, bus- en treinbestuursters, vrouwen koersen en voetballen, er zijn astronautes, inspectrices en directrices - die overigens eurs genoemd horen te worden - en allemaal dragen ze een broek. Geen agentes in minirok. Het beeld tenslotte is nog altijd dat van een omgeving die door het mannelijke ideaal gerund wordt. Het vrouwelijke is een frivoliteit. Als mannen frivool gaan doen, is er een hoek af. Die uitdrukking gebruiken ze tegenwoordig heel erg graag: een hoek af. Briljant, geniaal, maar, een hoek af. Goor, precair, gewaagd, en, een hoek af. Of hebben ze zelf een hoek af en is het die hoek die er af is. Met dat feminisme bijvoorbeeld: gelijke rechten met een hoek af. De handhavers van de openbare orde tenslotte geven het goede voorbeeld, ze dragen allemaal een broek. En zo rest eigenlijk alleen de vraag hoe het nu precies zit met dat feminisme.
Dat is wat Amelia en Brindusa er van denken: feminisme is een mannenzaak.
Ook Coline is nooit eerder in croxhapox geweest. Ze heeft in Marseille gestudeerd, woont in Brussel, is met video bezig en ook zij heeft Talibam! eerder aan het werk gezien.
De set van Talibam! is als vorige keer en wat ze zelf best geinig vinden: in croxhapox doen ze dingen die ze alleen in croxhapox doen. Ze huppelen, springen, dansen, tuimelen, zwijmelen, schudden, er is een hoek af.
photography during talibam! concert: coline casse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten