Igor zegt hoi

Op het gelijkvloers, voorin, straatkant, is een stapelhok. In het stapelhok is alles op orde. Gekke jaartallen zitten naast elkaar in een en dezelfde doos. Er is een landkaart, een enveloppe met negatieven en het meisje van een brief. Ze wil me niet meer zien. Ik beland op de brandstapel en dat overleef ik alleen omdat ik me overslapen heb. Kwart voor tien, godverdomme. Ik schrik wakker, scheer me, spoed me naar het plein, bots tegen Igor aan. He, roept Igor, alles goed. Nee, roep ik.