De met rode viltstift op tafelblad aangebrachte. Het witte papiertje liegt niet. B18 staat er. Dat is wat er staat, B18, leesbaar onder het dunne laagje tape: B18.
Wat er staat, had er net zo goed niet kunnen staan en dan was het geen leugen geweest. Twee keer lezen. Wat weten we van wat we weten. B18.
Het staat op het witte papiertje en dat is wat er staat: B18.
Ik lees in Over zekerheid van Wittgenstein, pas me aan aan wat ik lees, ik lees en wat ik lees, heb ik te schrijven, alleen dan weet ik dat ik het gelezen heb, alleen dan weet ik wat de auteur bedoelde, als ik het zelf geschreven had kunnen hebben. In elk ander geval ben ik zo achteloos dat ik niet tot schrijven kom.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten