Of de sticker al betaald is.
Cristina Amelia springt binnen.
Drie sokkels.
Jelle zou die gemaakt hebben.
Zwarte sokkels.
Dat is wat Jelle deed. We rijden naar Santens? WAT. Naar Santens. Naar Santens rijden we, makker, jij en ik.
Ik.
En ik.
Intussen zijn Sonia, Sonia is uit Portugal, en Luk, Luk Sips, in de hall onder de blackstraler gaan staan.
Wat Luk overkwam, Luk Sips, zo heet die man. Hij derwisht. Dat doet hij intussen zo'n jaar of vijf. Hij keert en draait en swingt tot het schuim op de lippen staat. Zeiden ze, Luk zeiden ze, zou je dat op stelten kunnen. Dan heb ik eerst te leren hoe ik op stelten lopen moet, zei hij. Hij knipoogt, voor de kunst moet je wat over hebben he. En dat deed hij dus. Op stelten. En daar amper aan begonnen, swingend en draaiend en op stelten de ruimte kerend, was er opeens een stofje, zo meent hij, hij struikelde, brak een hand en heeft een schouder uit de kom.
Simon was er bij komen staan, begon over de synthetiseerbaarheid van het hele ding tot iemand vroeg wat hij zich daarbij voor te stellen had.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten