het patattenkraam

Theorie verkoopt patat theoretisch. Patat in een theoretische verpakking, de industriële dictatuur van het kauwen op luchtledigheid.

Wat fijn om over theorie te beschikken - in theorie... want theorie, wat is het in praktijk. In de actuele kunst zijn er twee stromingen, een praktijkgerichte en de theoretische. In de theoretische stroming hebben academici en doctoraten de bovenhand. Ze hanteren de methodiek en de definities van het elitaire academisme van eind twintigste eeuw, op zijn beurt verwant aan het academisme van eind negentiende eeuw. Academici bepalen wat kan en wat overbodig is, zij weten hoe de kunst van de 21ste eeuw zich ontwikkelen moet. Ze willen een theorie-gerichte praktijk. Sterker, kunst bestaat alleen omdat er getheoretiseerd wordt. Binnen deze stroming is het de theoretische duiding die een oeuvre belangrijk maakt en het eind ervan bepaalt, en het begin. Alles is theorie, theorie is alles.

De praktijkgerichte theorie oriënteert zich op het hier en nu en laat de kunstenaar aan het woord. Dat is een wereld van verschil.
Het verkopen van kunst is opnieuw een wereld van verschil. Voor iemand die weet wat verkopen is, hebben een goudklomp en een drol dezelfde waarde.