foto boven: Katerina is bezig in de videoruimte. foto onder: Sinterklaas en zwarte piet op televisie.
foto boven: Marijn toont een filmpje. Hij blaast sigarettenrook tegen a4 vellen. Drie horizontale rijen van telkens 5 vellen papier. 'Look. Nothing happens,' merkt hij op. Nog verbazingwekkender: hij gaat onderzoeken of het mogelijk is om een schriftuur te realiseren door consequent en gedurende langere periode sigarettenrook op vellen papier aan te brengen. Dat wordt een werk van lange adem. foto onder: De tafel van Katerina.
Een gesprek met Paul Depondt. Jaren geleden begon hij voor De Volkskrant te schrijven. Als ik het goed heb, heeft hij ook heel even voor De Morgen gewerkt. Voor H-art bereidt hij een stuk voor over de Gentse kunstscene. Dan heb je het SMAK en dan kan je net zo min om croxhapox heen stappen, wat in beide gevallen nochtans best makkelijk is: blijf uit de buurt. We tafelen in Het Gouden Hoofd, het is vroege namiddag, er is geen volkstoeloop, aan een tafel in het deel voorin zitten twee meisjes en een jongen. Wij gaan aan het tafeltje vlakbij de tuindeur zitten. Hier komt het gesprek op hoe ik de Gentse kunstscene inschat en de positie van croxhapox in dat bizarre landschap. Paul, die in Gent woont, hij heeft jaren in Amsterdam gewoond maar woont intussen toch sinds ruim 5 jaar weer in Gent, weet ongetwijfeld beter dan wie ook hoe het er in aan toeging. Er is geen galeriescene zoals je dat in Antwerpen hebt. Met Chambres d'Amis had Hoet Gent internationaal op de kaart gezet, ik citeer Paul, terwijl de Gentse scene braakliggend terrein bleef. Antichambre, een initiatief van Bart Van Walle, 1986, hetzelfde jaar als Chambres d'Amis, had dat gat met meer dan voldoende specie gevuld - de meest opmerkelijke presentaties waren die van Thierry De Cordier en Karel De Meester - maar eind jaren tachtig was van de boost van 1986 amper nog wat te merken en die drassige leegte is het brongebied van croxhapox. Het braakliggende terrein was zo drassig en vochtig dat er bijna vanzelf een stroompje uit volgen moest.
In de hall zitten Niels, Marijn en Mathias aan de centrale tafel en Hans Bryssinck voor een laptop aan het zwarte tafeltje. Marijn is met een film bezig, Dries in een zaal achterin. We ruimen de presentatie van Mario De Brabandere. Katerina en Garyfilia staan in de videoruimte.
avond
Chorizo en everzwijnworst, Sinterklaas op televisie en een Château de Bardes 2007, een Saint-Emilion grand cru.
Tussen de houtkachel en het televisiescherm hangt een werk van Dirk Braeckman. Ik blader in Het Grote Kabouter Wesley Boek van Jonas Geirnaert. De eerste gang komt op tafel: mossels curry.
Boris lust geen mossels. Dat weet hij 100% zeker. En waarom Boris geen mossels lust. Geel (omdat): omdat ze geel zijn.
'Boris eet graag vis,' merkt de vader op.
'Een mossel leeft op het strand.' De vader heeft een Margaux cru bourgeois ingebracht. Ik schenk bij. 'Eric Rinckhout heeft het vandaag in De Morgen,' zeg ik, 'over Jordaens gehad.'
'Hoezo, waarom?'
Boris lust geen gele dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten