Het mes, een plankje. Met het mes sneed Evelien de knolselder in twee stukken. Ze ging soep maken, had ze gezegd. Niels toont me een van de vele filmpjes die hij op z'n laptop heeft. Deze zomer was hij op een Teknival in de bossen van Ducherow, in Oost-Duitsland, vlakbij de Poolse grens.
Niels. Hij zat met z'n rug tegen de muur. De grote zaal is verduisterd. In het tweede deel is Leen bezig geweest. Niels zit voor zich uit te staren, zonder ook maar een halve vinger te bewegen. Ik betrad de zaal. Hij zal niet om- of opkijken. Evelien zit in de hall, aan het zwarte tafeltje, en kijkt naar een film.
De knolselder, een gigantisch ding, het exemplaar dat zich ongeveer anderhalf uur later doormidden gesneden op het tafelblad zal bevinden, steekt half boven de rand van een van de bakken met voedselvoorraad uit. In de bakken met voedselvoorraad is ook nog mozarella, couscous, een bundel prei, raapjes en ui.
Niels zit (zat) vlak naast het proviand. Ik was in de videoruimte waar Katerina en Adonis bezig zijn. Later komt het gesprek op Pasolini. Van de Italianen vindt Adonis het de interessantste filmmaker. Accatone, Il vangelo secondo Mateo en Theorema, dat zijn de films die er uitspringen, vindt hij. Evelien is met een schaar bezig. Op dat moment maakt de knolselder nog deel uit van de bakken met proviand en ligt er een doormidden gesneden pompoen op tafel, exact op die plek waar later de doormidden gesneden knolselder terecht zal komen. Er zijn dingen die alleen interessant zijn omdat je er op die manier over schrijft en het was een week van trage gebeurtenissen, we hebben alle tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten