Van de gebruikelijke handelingen staat bovenaan, met gladde grijns, zinledig en schraal vernuft van zwijnerig in walmen barstend brons: het knopje van de brandkoffer aanraken, het inraken, het aandrukken. Als dat in één keer lukt bokaalgoud. Andere handelingen doen zich voor, soms in licht aangepaste volgorde, krassend geschar, schuivend wijd uiteen gaan van elkaar kruisende bevindingen, zonder het plechtige nochtans van wat het overtolligheidje had moeten zijn: aanklikken, intikken, losmaken, optillen, verplaatsen. Want dit is dit en hier is hier en dat is dat en daar is daar.
bezoekers
Sarah Dhont, wat later Vincent Verbiest van Actionfields, Conny Kuilveld en Ben als ik me niet vergis.
De katten in de buurt hebben gekke namen, hoor, zeg ik: Olifant, Muis, Champignon.
'En dit is...?' vraagt de nieuwsgierige bezoeker. O, dit. Dat is de witte poes van de buren. Geraldine heet ze, vermoed ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten