maandag 20 mei 2013

the day Talibam! came to town

Matthew starts telling on a New York burger where they have burgers with real meat and doubts if one can taste the taste of a tortured animal.

Beyt al Tapes, wat zoveel betekent als het huis van de tapes, dineerde in Zanzibar in Beyt al Chai, Het Huis van de Thee, en zegt dat hij nooit beter getafeld heeft.

Van Matthew of Kevin bleef een leeg pakje menthol Davidoff sigaretten op de plank die als tafelblad dienst doet. Van iemand vernemen we dat ze dat vieze troep vindt. Iemand anders zegt dat hij eigenlijk best graag menthol Davidoff rookt. Ja, waarom niet, zegt de dame die eerst had gezegd dat ze 't vieze troep vindt.

'I am confused,' stamelt Kevin, nadat hij enige tijd heeft staan nadenken over wat ze morgen gaan doen. Dat herhaalt hij: I am confused. Hij weet wat ze morgen gaan doen. De verwarring heeft een andere oorzaak.

Piet vertelt dat hij in Istanbul was, hij had een bus gekomen, de bus reed door die wijk aan de Bosporus waar ze de beroemde moskee hebben. Een van kop tot teen in het groen uitgedoste moslim en een van kop tot teen in het zwart geklede dame betraden de bus. De bus zat tjokvol. Piet, die voorin de bus zat, stond van z'n plaats op en maakte duidelijk dat de van kop tot teen in het zwart geklede dame z'n zitplaats hebben kon. De in het groen uitgedoste moslim ontstak in blinde woede. Het werd zo erg dat de bus stoppen moest.

We tafelen in De Komkommertijd. 'Kevin disappeared,' merk ik op. Levi en Matthew zijn in gesprek. Waarover ze het hebben, herinner ik me niet. Kevin had de schotel met groentenbeignets, bulgur, fresh salad - waar je een lekker pikant sausje aan toevoegen kon - en tal van andere lekkernijen, in een mum van tijd naar binnen gewerkt.
'He went to the bathroom,' verduidelijkt Matthew. Het duurt nog eens vijf minuten voor Kevin weer aan tafel komt zitten en zich dit keer over een kom prei-andijvisesoep ontfermt.

Matthew zegt dat hij eerst in London was, net geen twee weken geleden, dan in Amsterdam en gisteren deed hij een gig in Berlijn. O ja, herinnert hij zich opeens, in Den Haag was hij ook. There's a squat in Den Haag, in the former ambassy of Congo. Nice. Daar deden ze het. In Den Haag heeft hij een maat die sonologie studeert. Kevin was in Parijs. Hij en Matthew hadden elkaar in London gezien en hadden er ook een concert gehad, maar daarna had hij in Frankrijk getoerd, hij was in Perpignan geweest en ook op een plek in Italiƫ, 18 plekken in totaal, een trio met een bassist en een trompettist.
In croxhapox, zegt hij, doen hij en Matt dingen die ze helemaal nergens zouden kunnen doen. De vrijheid die ze in croxhapox hebben, is uitzonderlijk.

Ze wagen zich aan het Theatre Piece van John Cage en voeren een compositie van Tonio uit. That's my favourite, zegt Kevin. Ze doen een versie met twee cell phones. In principe heb je 't met een snaarinstrument uit te voeren, geeft Kevin toe. Toen Tonio het schreef, in 1963, had hij natuurlijk niet geweten kunnen hebben dat het net zo goed met cell phone kan.

I eat a banana, naturally, zegt Matthew. If you eat a banana you don't get a hangover.
So you eat a banana, zegt de ander.
Yeah, I eat a banana, zegt Matthew.

Geen opmerkingen: