Op de ring rond Antwerpen, 's nachts, een perforatie die we dit keer vanaf de E313 oprijden, een baan die begin jaren tachtig helemaal tot Zwolle liep, daar stapte ik steevast uit de auto nadat het beton, dat soms asfalt werd en ter hoogte van Zwolle in straatkeien veranderd was, een onverharde zandweg geworden was, wat ik later de weg van of naar Brouwers noemde, Guido had me verteld dat je om bij Brouwers te komen over net zo'n wegje rijden moest tussen bomen, soms een weide, prikkeldraad, en als het lente was stond er fluitekruid, en op de verzorgde landerijen zag je een koe soms, soms een paard, en vandaag denk ik aan wat onder dat beton gebeurd is, onder dit machtige, gladde slagveld, dat er toen een koe stond, de tentenkampen van een Frans legioen, dat een van de leden van de staff achter een struik hurkte en z'n gevoeg deed, dat een van de plekken waar we nu rustig overheen suizen een weide met paardenbloemen was, dat een jongen met blote, onvoltooide verzen in de vingers er door een verdwaald loodje neergemaaid werd, dat er een greppel was waar op een dag een meisje door een koetsman genomen werd, dat er koeien graasden, dat ik tegen een van die koeien aanrij, dwars door de darmen en ingewanden van het koebeest.
Andere tijd: Rousseau die zich in een koets over een hobbelige weg uit de voeten maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten