5, 6 en 7

Woensdag. Isabelle leest in Op Oloop, boek dat ze in één ruk uitleest.(1) 's Nachts, vertelt ze, toen ze Op Oloop net uit had, liep ze het woonerf op. Het was warm. Ze had teveel spullen aan, een trui, sokken. Ze zat helemaal in Op Oloop. Traag stapte ze over het wegdek tot aan het Baudelopark waar de herrie tegen haar aanbotste. 's Ochtends vroeg nam ze een lepel en begon ze de vlinderboom in de buurtuin, die begin juli tijdens een storm omvergewaaid was, los te wroeten. Ze ging een zaag zoeken. Eerst had ze de hele boom uit de grond willen halen, de boom die een mens was, maar dat lukte niet. Op Oloop. Dat noteert ze op een papiertje: OP OLOOP! OP OLOOP! OP OLOOP! Optimus Oloop. Ik beweeg mij als een nachtdier, schrijft ze, heel actief omdat ik denk dat niemand nu nog kijkt. Ze geeft toe dat ze trucjes gebruikt, luidop leest, wandelend leest, uitbeeldt wat ze aan het lezen is, dingen doet die ze overdag niet zou durven. Vooral na het lezen van Op Oloop is ze in een gemoedsgesteldheid die eventualiter manisch genoemd zou kunnen worden. 'Wat was die boom precies?' zou Erik Thys haar vragen.(2)
Over die ene viewer, 's nachts, wat haar verbaasde(3), dat iemand midden in de nacht de moeite nam om haar performance online te volgen, schrijft ze: het mannelijke equivalent van Don Quichots Dulcinea, de Francesca van Op Oloop, de muze, iemand om op een piëdestal te plaatsen, waar ze aan toevoegt: vermoedelijk de slaapstand van de computer in het ouderlijk huis, een nieuwsgierige leerling die ondertussen zit te gamen. Wat ik over het hoofd zag ten slotte, dat overdag - de leesmarathon van 8 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds, met bijna elke dag een publiek moment - slechts het voorsmaakje was van wat 's nachts zou volgen. Vaak bleef ze lezen tot 5 uur 's ochtends. Ze had een slaaptekort, verwant aan jetlag, maar dat zorgde er dan weer voor dat ze niet slapen kon. De voortgang van de tijd kon ze makkelijk volgen: om halfzeven sloeg de kerkklok van de Machariuskerk één keer, een half uur later zeven keer, weer een half uur later één keer, om klokslag twaalf in losbandig geklepper los te barsten, zo hels en langdurig dat ze koorgezang meende te horen.

de boeken die ze van eind tot begin tot zich nam

Miguel de Cervantes Saavedra, Don Quichot
Juan Filloy, Op Oloop
Evelio Rosero, 34 zeer korte verhalen en een vogelkat
Gerard Reve, De Avonden
Lermontov, Een held van deze tijd
Virginia Woolf, Mrs. Dalloway
Hemingway, En de zon gaat op

de boeken die ze slechts zeer gedeeltelijk las

James Joyce, Ulysses(4)
Dante Aleghieri, De goddelijke komedie(5)
Daniel Defoe, Robinson Crusoe
Vladimir Nabokov, Bleek vuur
Roberto Bolano, De woeste zoekers(6)

de boeken waaraan ze begon, vaak tussendoor, zonder in het boek door te dringen

Stig Dagerman, Natte sneeuw
Franz Kafka, Verzameld Werk(7)
andere boeken blijven onvermeld

Iets heel anders, schrijft ze, tussendoor, waarom zoemen muggen? Het ding met muggen is dat muggen niet weten dat ze zoemen. Het zoemende geluid wordt veroorzaakt door de vleugels die ze heel erg snel op en neer bewegen. Op een site over het zoemgeluid van muggen lees ik dat het zoemgeluid van mannetjesmuggen een frekwentie hoger ligt dan dat van wijfjesmuggen. Het maakt deel uit van het paarritueel. De evolutionaire verklaring is dat mannetjes- en wijfjesmuggen paren en tijdens dat gepaar en de avances die aan dat gepaar vooraf gaan luidruchtig zijn. De doofstomme hiv-patiënt zal er geen last van hebben.

(1) Juan Filloy, Op Oloop; Coppens & Frenks 1994.
(2) Donderdag 24 juli. Erik Thys, psychiater, co-oprichter van Het Mis Verstand, is in croxhapox en heeft een onderhoud met Isabelle. In de week voor de performance was Isabelle bij Erik Thys in Elsene langsgeweest. Er werd afgesproken dat hij verslag zou schrijven van zijn bevindingen.
(3) Wout merkt op dat hij op een nacht, toen hij om een of andere reden niet slapen kon, voor de livestream zat.
(4) 140 bladzijden.
(5) Een academisch gefundeerde en wellicht net hierdoor iets te profijtige vertaling.
(6) Waar ze pas op zaterdag aan begon.
(7) De hongerkunstenaar.