eerste zin

- Lottie...
Een andere keer, poep, ik ben bezig.
- He, kom eens hier. Lottie...
Hoor je me niet? Ik ben bezig. (zit haar vingernagels te vijlen)
- (komt in z'n blote bast het terras op, zwaait met een boek) Heb jij dit geschreven?
Poep, hoor je me niet?
- Dit hier. Luister, (krabt hard in het geultje van z'n bilspleet) Het was vrijdagavond, ongeveer negen weken na het begin van het project. Heb jij geschreven?
Wat een kutzin zeg.
Jij geschreven?
Ja, poep, ik, ik heb die zin geschreven.
- En hebben ze gepubliceerd? Hebben ze vertaald?
Bestseller, Poep. Ze hadden 't al naar het Nederlands vertaald voor ik het geschreven had.
- Dus ze hebben het gepubliceerd.
Natuurlijk hebben ze 't gepubliceerd.
- Het was vrijdagavond, ongeveer negen weken na het begin van het project.
(lacherig) Wàt?
- He, wacht even, kijk, hier, de tweede zin: Tess' stem klonk normaal, maar ik zag dat ze gehuild had en
Poep, wat wil je me vertellen. Het is een rotzin. Ik
- en haar smalle gezicht was bleek.
Ik heb ze geschreven, of liever, nee, iemand heeft die rotzin vertaald en er weer een rotzin van gemaakt, het boek is in het Deens, in het Noors, in het Zweeds, in het Fins, in het Duits, in het Frans, in het Turks, in het Cyrillisch en ook in het Nederlands vertaald en nu maak jij je druk - terwijl je bij nader toezien wel net zo goed een broek of toch minstens je kamerjas aangehad had kunnen - over die eerste zin.
- Lottie, lieverdje, schatje van me, wat een kutzin.
Het is een kutzin, Poep. Ze hebben het in het kerklatijn vertaald en ook in het kerklatijn is het een kutzin.
- Weet je wat echt fantastisch zou zijn...
Brullen van het lachen - rollebollen, belanden naast het zwembad - Lottie gromt - Poep hijgt - boek belandt in zwembad - Poep vist boek uit zwembad.
Natuurlijk is 't een vreselijke eerste zin, en al helemaal zoals jij ze leest.
- (hijgt) Het is een kutzin, Lottepot. De kutste eerste zin die je maar had kunnen bedenken.
Eigenlijk hoort het zo. (plukt het boek van de behaarde balg van Poep, slaat het open, het valt open ergens middenin, hele moten bladzijden klitten aaneen als plakken zweterige kaas)
- Er zijn ergere dingen dan een eerste zin die een kutzin is, maar dit, Lottiepottie, is dus echt wel een kutzin. Misschien had je gewoon iets als. Als. Iets als.
Nee nee nee. Zo hoor je het te lezen: Wacht even. (scheurt alle bladzijden voorin uit het boek) Het was vrijdagavond...
- Wat een kutbegin.
Kop dicht. Het was vrijdagavond, ongeveer negen weken na het begin van het project. De klemtoon, Poep. Na het begin van het project. Het was vrijdagavond, ongeveer negen weken na het begin van het project.
- Inderdaad. Zonder die klemtoon lijkt het helemaal nergens op.
Poep...
- Ja, duifje van me. Zeg het. Wat heb je nog te vertellen nu we niet alleen Troje opgepeuzeld hebben.
Heb ik het geschreven?
- Lottepot...
Ja, Poep.
- Ze hebben het echt wel verkracht, dat boek van je.
Leer eerst schrijven, meid, wou je zeggen. Waar of niet?
- Nee. Ze hebben er, hoe noem je het, ze hebben er een rotboek, een kutboek, ze hebben er een prul van gemaakt. Van die eerste zin. Die vertaler. Vertaalster? Al wie daar verantwoordelijk voor is: ophangen, vierendelen, in zevenendertig stukken snijden.
Waarom zevenendertig stukken.
- Schattepoepie van me. Omdat jij uit één stuk ben, daarom. He, wacht even. Geef dat boek eens hier.
Ze rollebollen, worstelen, rollen over elkaar heen, belanden in het zwembad, zwemmen.