dag 2

Foto onder: gisteren. Op weg naar Minor Swing, zowat m'n favoriete terras, loop ik Gee tegen het lijf. Gee heeft in de buurt van Huelva in een schooltje gewerkt. We belanden in de Fatima. Er is een bijzonder noisy concertje. Gee en Tijl zijn oude maten. Af en toe schaken ze aan een van de tafeltjes in de Fatima. Als er geen noisy concert is tenminste. Gee vertelt dat hij z'n koningin kwijtraakte, tijdens een partijtje op een of andere site, fuck, zich in het partijtje vastbeet en uiteindelijk toch aan het langste eind trok. Net voor sluitingstijd schuiven twee dames mee in. We bestellen er nog eentje. Het gesprek komt op dat fucking klerelijersgat waar Gee werkte. We besluiten dat het net zo goed zonder politiek kan. Religie moet ooit een logische, voor de hand liggende functie gehad hebben. Om net dezelfde reden is politiek volstrekt overbodig geworden. We schrappen economie. De eerste stappen in dit blanco, daar gaat het om. De marge bepalen van wat nodig is om rond te komen, eco nomos: slechts dat nastreven wat het totaal ten goede komt.
Drie handen op één buik: politiek, pornografie, economie.

Foto onder, foto boven: Readme.1st, dag twee.

Waar het meisje in het gekke roze rokje stond te dansen - mama mama, ogen dicht ogen dicht, mama, ogen dicht mama, riep ze - komt een rode tent.
Uit de keet ter rechterzijde, midden jaren tachtig woonde ik er op het tweede, stapt een dik wijf. Ze is dik en vlezig, heel erg mooi, sexueel op een manier die eigenlijk niet nonchalant genoemd kan worden, en lijkt op de prostituee die toen midden de Amelbergasteeg midden het straatje op het plaveisel scheet, een dame die ongetwijfeld darmproblemen had, dik en vlezig als een nijlpaard zat ze aan de staartpunt van het steegje, stak het broekje af, kakte, drek van ongeziene omvang vermenigvuldigde zich over het straatmeubilair. Waar toen een bordeel was, is nu een brocante. Waar toen een brocante was, is nu een keet waar je pizza en panini krijgen kan. Iemand vertelt het treurige verhaal van een jonge vrouw die beroemd wilde zijn, op iedere straathoek zouden ze naar haar omkijken. Ze zou zo beroemd zijn dat iedereen naar haar omkeek. Op haar 25ste echter was ze nog altijd niet beroemd. Op haar 26ste evenmin. Drie jaar later was ze nog altijd niet beroemd. Ze had alle hoop opgegeven om ooit een beroemdheid te zijn.

De beroemde schrijver zit star voor zich uit te staren naar een ellende die ouder is dan de keien die hij ziet.
Een sloep schuift over het water.