De imbeciel is er uiteindelijk toch in geslaagd om zich uit de voeten te maken nadat hij in de modder van het maatpak vast was komen te zitten.
Klapwiekend kroop hij in de machine en bleef tot het ochtendlicht gedateerd tussen de kale dennen stond rukkend aan het stuurwiel hangen. O jee.
In een van de zalen stond ik naast iemand die op jou leek.
De imbeciel klampte me aan en nam me naar een zaal die tot het plafond vol drek stond. In deze zaal, zei hij,
hangen de werken van wie het gemaakt heeft. Ik bekeek de drek.
Naast elk van de drollen was een papiertje met de gegevens van wie het gedaan had.
Klapwiekend kroop ik in de machine.
Halverwege de bladzijde, waar ik na drie zinnen op uitgekeken was, dacht ik opeens aan jou en dat rare doek van Tintoretto.
zondag 18 januari 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten