alfabet

A De a van Abe. The Woman in the Dunes van Kobo Abe, Penguin 2006. Page 15: Certainly sand was not suitable for life. Yet, was a stationary condition absolutely indispensable for existence? Didn't unpleasant competition arise precisely because one tried to cling to a fixed position? If one were to give up a fixed position and abandon oneself to the movement of the sands, competition would soon stop. De a van absurd. Ze snuffelde. In een afvalcontainer vond ze een homp brood. Er kwam een combi langszij. De flikken stapten uit. Wat doet u, juffrouw, zeiden ze. Ik snuffel, zei ze. Waaraan ze snuffelde, wilden ze weten. Brood, zei ze. Verboden, zeiden ze. Ze werd gearresteerd [kreeg handboeien om] en voor verhoor weggebracht.
B De b van Boomsesteenweg. De b van Big Brother. De b van Bubblegum. De b van boekhouding.
E De e van verfexplosie.
F De f van Fake News. News is the Fake News. Het echte nieuws dat waar niet over geschreven wordt./ De f van Five Spot After Dark.
H De h van hier. Of: op kleine herinneringen vissen.
J De j van Jyotsna. Sanskriet voor... geen idee. Maanlicht. Yotsna intikken, ontdekken dat de spelling iets ingewikkelder is, jyotsna, en dat het maanlicht betekent.
L De l van Lispector. De ouwe heeft een groot deel van z'n leven in Zuid-Amerika doorgebracht. Wat hij in Zuid-Amerika deed, heeft hij me twee keer verteld, kort, bondig: Hij stond aan het hoofd van een firma, had altijd dikke portefeuilles in z'n kantoortje. Hij is verzot op Zuid-Amerikaanse literatuur. Als het lekker leest tenminste. Lispector is vlinderslag. Lispector is tegen de stroom in, is drijven tegen de stroom in. Een discipline als traagspringen. Tegen de stroom in naar het brongebied van de Orinoco. Onderwaterlezen, vis, sater, pianola. Duiklezen. Ypsilonisme: achterwaarts spellen van stroomopwaarts. Kraaidolk. Geen afspraak met luie, met door ragslijm vermoeide lezer. Om Lispector door te kunnen is kruipen [onder de woordstruikjes] en vliegen [hoog boven het landschapje] aanbevolen. Wat vliegkunst is meegenomen. Opstijgen, warrelen, meedraaien in een woordkolk. In de ontdekking evenwel ben ik zoekgeraakt. Lezer vermist. Na bladzijde 300 is het gebeurd. Op gegeven ogenblik ontdekte ik dat ik het spoor bijster was. Geen weg terug.

M De m van Minor Swing, Montepulciano, Mathias, Mona. De m van mail art. )image: 2571. Measure of Evidence. 4 januari, 11 januari 2018. see mailart SP-van/blogspot.com
N De n van naakt. Naakt en uit één stuk. Nu du jour. De n van net: netten die zo ontworpen zijn dat ze alleen de kleine garnaal vangen. Surrealiteit van wet tot de wetgevende macht; hyperbool van knokig gekonkel.
S De s van Smile: de Big Smile Theory. De s van speeddate en soepvlees. De s van snijden. 'Ik snij... ik blijf snijden,' zegt de dame die de oesterzwamtempura herleid tot voor alle mee aanzittenden bedoelde porties. Wat later: 'Moet ik weer snijden?' Ze doet het zorgzaam, traag, zonder sier, met grote snijkunst, het water in, het water tot de mond. Hand, oog, mond, neus, alles peuzelt, peuzelt tot het opgepeuzeld is.
T De t van circulatieplan, boete-industrie en het et cetera: taxi met dwerg aan het stuur.
V De v van televisievee. Slachtcapaciteit: onbeperkt. Internationale koehandel of dorpspolitiek, de premise is dezelfde. Vleesverwerkingsindustrie of beeldende kunst, de koehandel is dezelfde. De v van vee. Vee revolteert niet. Politiek is een boerenstiel. (zachte, donkere ingeneering tot de hersenmassa helemaal van rubber is )het hersenbereik van de rottende veestapel: televisie. Schweinenhundenveestapel./ De v van Verdegem: hij zit de hele dag naar z'n handen te kijken, raakt geen boek aan, hoogstens om een boek van een stapel naar een andere te verplaatsen.
W De w van Tom Waits. Met hoeveel we zijn weet ik niet. Af en toe ontvangen we een mailtje van Tom Waits; in de mailbox staat er dan tussen de vele mails van Jan, Piet en Joris opeens: Tom Waits; dit keer omdat van de Asylum Years een nieuwe (herziene?) (complete?) release te verkrijgen is. Van die Asylum Years heb ik alles )behalve Closing Time.
Z De z van zij. Succes met je naakt poseren, zei ze. Zij: koolzwarte blik. Zij en haar partner, die er ouder uitzag dan hij is, of er vermoeid bijliep, alsof hij in een zorgvuldig gelakt, classicistisch kader stond (ik als altijd naakt, ook als ik kleren aan heb), aan de achterzijde met koperdraad aan een onzichtbare muur bevestigd /een nogal eentonige februaridag, de winkelruiten: een containerpark met blouses, lingerie, schoeisel, koffiemachines, boeken. Ze waren een ogenblik eerder uit het negentiendeeuwse universiteitsgebouw in het grijze straatbeeld opgedoken, wat ik niet opgemerkt had, dat ze uit de inderdaad openstaande dubbeledeur onder het fronton gekomen waren, de treden genomen hadden; de dubbeledeur van een koekoekhyperbool/ er was iemand aan het werk, dacht ik, en ik had de indruk gehad dat zich achter die openstaande deur een houtzagerij bevond. Ik heb de kunst beëindigd, zei ze. Of ze nog schreef. Ik vroeg het twee keer. Daar antwoordde ze niet op. Ze studeerde, zei ze. Geen kunst. Het kunstmilieu drek die tot de lippen stond. De lui waar ze na verloop van tijd mee te maken gekregen had. Onuitstaanbaar. Wanstaltige ego's. Ze begon, als ik er een woord voor zoek, dat te missen wat haar dreef: oprechtheid. Had er gewoond tot ze het niet langer uithield.