maandag 3 december 2018
nacht
Ce mur était défini comme étant indestructible, bien qu'il soit battu par le vent de la mer, jour et nuit, et qu'il subisse de plein fouet les tempêtes les plus fortes. Deze muur is, deze muur, die blauw is, is mijn lievelingsmuur. Zij praat, hij schrijft. De notitie had een bedoeling gehad kunnen hebben, had ook die bedoeling, ooit, de bedoeling die het toen had onder de uitgebloeide rozelaar; Zij is net terug uit ... Ik heb het niet langer voor me, ... what's New York after all. Boven de rozelaar –– which is page three (proche –– (lointaine (toujours là –– (Schmidtlich : I've been to Hanover often enough – inktzwarte nacht die linksop over de daken tot de toren aan Sint-Jacobs reikt. Bredune, zegt ze. En dan die film, besef ik. Man en vrouw zie ik niet langer voor me. In het café zit niemand. Het is een warme nacht, iedereen zit op het terras, Alles is vloeibaar. Het boek ligt open op de laatste bladzijde en daar, voor het eerst, die laatste zin. If you want to illustrate how poor my memory is, here it is. En het is alles, daar, meteen, à travers les paroles; uit een van de bomen komt opeens een blad omlaag en ik geef me over aan het geroezemoes, de stemmen, het getater van Finnen en Duitsers, terwijl verweg, ergens voorbij een of andere straathoek, handgeklap te horen is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten