Ik heb een flat white besteld en lees in Beryl Markham, lectuur die onderbroken wordt door wat aan een belendende tafel gebeurt. 'Eigenlijk vind ik ... ,' zegt de moeder – 'De situatie is ...,' – 'maar eigenlijk, eigenlijk vind ik dat ...,' zegt de moeder – 'en ik ging er ook wel in mee ...,' – Een wandelbusje hobbelt langszij. Aan de achterzijde van het oliebollenkraam licht een kerstboom op. Ik heb zin in oliebollen, staar naar de neonkerstboom, schuif een bladwijzer in Markham, waarin ik op bladzijde 96 zit. Later /A/ met iets dat ze online vond : ¹Wat zich aan werkelijke actualiteit aan het vormen is, onder de onvruchtbare oppervlakte van het modieuze en het allernieuwste, de uitbuiting daarvan kunnen we beter aan de dagbladen overlaten –, en dit onder volstrekte verwaarlozing, als dat nodig blijkt; waar ze ook nog het volgende aan toevoegt, na drie, vier fragmenten uit The beautiful Poetry of Donald Trump : ²Alleen in de subjectieve ervaring van alledag, vonden de situationisten, kun je je ontdoen van de fantasmagorieën en de routines waarmee de laat-moderne samenleving de mensen besmet.
Nog een wandelbusje komt langszij. Behalve iemand aan het stuur zit in het busje helemaal niemand.
[1] Walter Benjamin, missietekst voor Angelus Novus.
[2] Guy Debord.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten